Category Archives: Καταγραφές στα ελληνικά

Του Δρ. Π. Κ. Αλεξόπουλου

Η συγκρότηση της νέας κυβέρνησης συνοδεύθηκε από μια ευχάριστη έκπληξη για το δυτικό άξονα της χώρας: Επτά μέλη της έλκουν την καταγωγή τους από τη Δυτική Ελλάδα. Ανάμεσα τους ξεχωρίζει η περίπτωση του κ. Νίκου Νικολόπουλου που παρά τη μακρά θητεία του στα έδρανα του κοινοβουλίου δεν είχε αναλάβει υπουργικά καθήκοντα. Ξεχωρίζει για δυο λόγους: Τόσο διότι αναδεικνύει την έντονη κάθετη κοινωνική κινητικότητα που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία, όσο και διότι προβάλλει μια επιτυχημένη προσωπική πορεία που ομοιάζει με επίπονο αγώνα αντοχής ανώμαλου δρόμου.

Η εργατική συνοικία της Αγίας Τριάδας στην Πάτρα δεν συνιστούσε εφαλτήριο προδιαγεγραμμένης τροχιάς προς της επιτυχία. Ούτε η οικονομική ένδεια των κατώτερων στρωμάτων της μεταπολεμικής Ελλάδας εξασφάλιζε την απρόσκοπτη αφοσίωση στα γράμματα ή προμήνυε μια λαμπρή πολιτική σταδιοδρομία. Παρά το δυσμενές περιβάλλον εκκινήσεως ο κ. Νικολόπουλος κατέδειξε στην πράξη για μια ακόμα φορά πως στην Ελλάδα ο διαχωρισμός των κοινωνικών στρωμάτων δεν είναι στεγανός. Οι ατομικές δεξιότητες, η εργατικότητα και η τύχη οδηγούν στην προκοπή και στο διεμβολισμό των ταξικών διαχωρισμών. Αυτή η κοινωνική κινητικότητα συνιστά κίνητρο δημιουργίας και σκληρής δουλειάς ειδικά στους τρικυμισμένους καιρούς μας διότι πιστοποιεί πως η πλαγιοκόπηση της αναξιοκρατίας από τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας είναι παρά τις δυσχέρειες «στο χέρι μας».

Η ανυπομονησία, η βιασύνη και η παραίτηση στην πρώτη δυσκολία συνιστούν στοιχεία της ελληνικής νοοτροπίας. Ο Έλληνας τα θέλει όλα, εδώ και τώρα και άκοπα. Η πολιτική καριέρα του κ. Νικολόπουλου στο λυκαυγές της διαγραφόταν σαν αγώνας ταχύτητας προς την κορυφή. Ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά, μια συγκρουσιακή αντίληψη της πολιτικής και μια αιχμηρή, συχνά επικοινωνιακά άστοχη, εκφορά του πολιτικού λόγου οδήγησαν σε ποικίλους εκτροχιασμούς και επιβράδυνση της ανοδικής πορείας. Η εργώδης και συστηματική σπουδή λαθών και παραλείψεων επέφερε όμως την υπέρβαση των ανωτέρω αδυναμιών. Η αταλάντευτη προσήλωση στο σκοπό της προσφοράς στην κοινωνία και οι διαρκείς διορθώσεις της πορείας εξασφάλισαν την παραμονή στην κοινοβουλευτική κονίστρα για πάνω από δυο δεκαετίες. Η προσπάθεια είχε βαθμιαία εξελιχθεί σε αγώνα αντοχής ανώμαλου δρόμου. Η ζωή τα φέρνει συχνά έτσι, ώστε να απαιτείται υπομονή και επιμονή, αναπροσαρμογές στρατηγικής, ακαταπόνητη αγωνιστικότητα και αυξημένες αντοχές για την επίτευξη των στόχων, για να γυρίσουμε τη ρευστότητα των καιρών με το μέρος μας… Οι αρετές αυτές ίσως φανούν χρήσιμες στην πορεία εξόδου της ελληνικής κοινωνίας από την παρούσα κρίση, αφού η πορεία αυτή θα είναι μάλλον ένας επίπονος μαραθώνιος…

Το πεδίο της απασχόλησης σε μια κοινωνία με 22% ανεργία είναι εκ των πραγμάτων ναρκοθετημένο, ενώ οι ακροβολισμένοι ελεύθεροι σκοπευτές καραδοκούν. Ο συμπολίτης υφυπουργός έρχεται σήμερα αντιμέτωπος με την Σκιά που πέφτει κατά τον Τ. S. Eliot ανάμεσα στη θεωρία και στην πραγμάτωση της. Στην επιτυχή δίοδο της στενωπού ίσως συμβάλλει η αντίληψη του ότι η πεμπτουσία της ανθρώπινης εμπειρίας είναι πρωτίστως η ζωή του μεμονωμένου ανθρώπου, οι έγνοιες του, οι χαρές του, τα βάσανα του και όχι η ιστορία των μεγάλων και των δυνατών… Μια τέτοια προσέγγιση δύναται να συνεισφέρει στη προώθηση της κοινωνικής συνοχής και των επιχειρηματικών πρωτοβουλιών ως αντίδοτα στη παρακμή, στην αδράνεια και στη γραφειοκρατικοποίηση της πολιτικής διότι έχει ως κέντρο τον άνθρωπο και όχι τη νομή της εξουσίας…

http://www.pelop.gr/?page=article&DocID=40523&srv=28 6 Ιουλίου 2012
Πελοπόννησος της Κυριακής, 8 Ιουλίου 2012

Του Δρ. Π. Κ. Αλεξόπουλου

Η εικόνα των χειρονομούντων αγανακτισμένων πολιτών στη πλατεία Συντάγματος με φόντο το κοινοβούλιο σκιαγραφεί με εξαιρετική ενάργεια την συναισθηματική πλημμυρίδα που πυροδότησαν η απανθρωπία της μνημονιακής καταιγίδας και η οικτρή διάψευση των ελπίδων που είχαν δημιουργήσει τα κάλπικα συνθήματα των εκλογών του 2009 («λεφτά υπάρχουν»…). Η βουλή που υπερψήφισε τη φορολογική καταλήστευση της χειμαζόμενης μεσαίας τάξης, που οδήγησε την επιχειρηματικότητα στον Καιάδα και δυναμίτισε την κλυδωνιζόμενη εθνική κυριαρχία προέκυψε μέσω καθολικής, δημοκρατικής ψηφοφορίας. Δεν επιβλήθηκε από ξένες δυνάμεις, ούτε από εντόπια οικονομικά συμφέροντα… Το εκλογικό σώμα για μια ακόμα φορά είχε σαγηνευθεί από τον λαϊκισμό του αυλητή και πεισματικά αρνιόταν πως ο βασιλιάς ήταν γυμνός…

Σε μια εβδομάδα οι πολίτες καλούνται να προσέλθουν εκ νέου στις κάλπες για να εκλέξουν τα μέλη του νέου κοινοβουλίου. Η οργή για τη ραγδαία επιδείνωση της ποιότητας ζωής, για την ένδεια που επέφεραν οι αδιέξοδες, δειλές, κοντόφθαλμες και αντεθνικές πολιτικές της τελευταίας διετίας, αλλά και για την ιδιότυπη δικαστική ασυλία που απολαμβάνει εδώ και δεκαετίες η πολιτικοοικονομική νομενκλατούρα μοιάζει με ηφαιστειακή λάβα που απειλεί στο διάβα της να σπείρει τον όλεθρο. Απειλεί να καταστεί δύναμη αυτοκαταστροφική. Εάν εκφραστεί με εκλογικές επιλογές άρνησης, αποχής, τυφλής αντίδρασης ή κονιορτοποίησης του πολιτικού συστήματος, τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος του χάους, της ναρκοθέτησης της δημοκρατίας και της επικράτησης των άκρων…

Η σωρευμένη οργή δύναται να μετουσιωθεί σε επιλογή δημιουργίας, ποιότητας και απόπειρας υπέρβασης των αδιεξόδων… Πώς μπορεί να καταστεί τούτο εφικτό στο σημερινό βαλτώδες περιβάλλον; Μόνη οδός διαφυγής είναι η επιλογή των αρίστων. Τα ψηφοδέλτια των κομμάτων κοσμούνται από υποψηφίους –έστω και λίγους- με οξύτατο πολιτικό αισθητήριο, με πάθος κοινωνικής προσφοράς, με ηθική ακεραιότητα, με έγνοια για τα κοινωνικά αδιέξοδα, με περγαμηνές αποτελεσματικότητας, με ρεαλιστική προσέγγιση της σημερινής πραγματικότητας, αλλά και με συνείδηση της Ελληνικότητας και της ιστορικής και πολιτισμικής συνέχειας τούτου του Γένους που έρχεται από μακρυά για να πάει μακρυά (πολύ πιο μακρυά από μνημόνια, κρίσεις, μικρονοϊκούς εγωϊσμούς, πολιτικές σταδιοδρομίες). Ζητείται επειγόντως μια νέα «ομάδα των Ιαπώνων», για να γονιμοποιήσει τα πολιτικά κόμματα με ήθος, συνέπεια, αλήθεια, ποιότητα, πραγματισμό, νέες ιδέες, αγάπη για τη πατρίδα, πνεύμα γόνιμης αντίστασης, δημιουργικότητα, εργατικότητα, πίστη στα πεπρωμένα του Γένους εντός της ευρωπαϊκής κοινοπολιτείας. Οι επιλογές του παρελθόντος με γνώμονα μικροπολιτικά και ρουσφετολογικά συμφέροντα και με την ασφάλεια που δημιουργούσαν οι λαϊκίστικες παρωπίδες τοποθέτησαν το πιστόλι στο κρόταφο μας… Ας μην τραβήξουμε τη σκανδάλη. Ας εκλέξουμε τους καλύτερους, για να δοθεί μια ντουφεκιά ελπίδας… Από εδώ και εμπρός καλούμαστε πρωτίστως να εμποδίζουμε «τους μέτριους ή τους ακατάλληλους ν΄ανέρχονται, για να μπορούν οι άριστοι, κατεβαίνοντας να πραγματοποιήσουν το αληθινό γεγονός της δημοκρατίας» (Παναγιώτης Κανελλόπουλος).

www.newsplus.gr 2 Mαϊου 2012

Στον Ηλία

Αναπολώ την αισιοδοξία και τη σιγουριά του παρελθόντος: Εδραιωμένο πολιτικό σύστημα, σταθερές θέσεις εργασίας, μισθοί αυξανόμενοι, οικονομική ανάπτυξη (με δανεικά)… Νοσταλγώ τα μανιχαϊστικά ερωτήματα του τότε: Να πάνε οι S300 στην Κύπρο ή όχι, αθώοι ή ένοχοι ο Ανδρέας και ο Κοσκωτάς, υπάρχει σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου ή όχι, έχουν ηθικό δικαίωμα οι Αμερικανοί να εισβάλουν στο Ιράκ ή όχι, αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες ή όχι…
Αυτά τα ερωτήματα μάς ταλάνιζαν τότε που θεωρούσαμε πως κατανοούμε τον γύρω μας κόσμο…

Σήμερα το σκηνικό αλλάζει με καλειδοσκοπικούς ρυθμούς. Βεβαιότητες πλέον δεν υπαρχουν. Οι σημαίες υποστέλλονται εν μια νυχτί (διάβαζε Αχαϊκή Τράπεζα). Κάλπικα παιχνίδια με θύματα αδέλφια του μόχθου και της προκοπής. Θυσίες στο βωμό των σκοπιμοτήτων της Αυλίδος, για να φυσήξει ο ούριος άνεμος για την Τροία της προόδου και της ανάπτυξης… Έως την άλωση της μεσολαβούν όμως δέκα χρόνια…και η άλωση της συνδέεται με καταστροφές ναών και ύβρεις. Το ταξίδι της επιστροφής στοιχειώνεται έτσι από οδυνηρές περιπλανήσεις… Κινούμενη άμμος το παρόν… Αδυναμία αντίληψης και κατανόησης των μεταλλαγών και των ριζικών ανατροπών… Το μέλλον στη κόψη του επισφαλούς…

Πασχίζω απεγνωσμένα (και στροθοκαμηλικά;) να βρω καβούκι να κρυφτώ… Οχυρώνομαι στις εμμονές μου: Μόνες ελπίδες η παιδεία, η πίστη στο πεπρωμένο του τόπου και στην αλήθεια του Λόγου, ο έρωτας αλλά και η φωτιά της προκοπής που σιγοκαίει ακόμα μέσα μας… «ο λαός των λειψάνων ζει και βασιλεύει//χιλιόψυχος. Το πνεύμα και στο χώμα λάμπει.// Το νιώθω. Με σκοτάδια μέσα μου παλεύει» (Kωστής Παλαμάς). Πώς γίνεται να γυρίσουμε την ρευστότητα των καιρών με το μέρος μας; Πως γίνεται να πάψουμε να ‛μαστε όμηροι και έρμαια της εποχής μας;

www.newsplus.gr 27 Μαρτίου 2012

Η απορία και το ερώτημα του Γερμανού καθηγητή εύλογα: «Μα καλά γιατί εγκαταλείπουν οι νέοι ‘Ελληνες επιστήμονες την πατρίδα τους σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία; Στη κατεστραμμένη Γερμανία του ‛45 η νέα γενιά δεν κατέφυγε σε χώρες που δεν είχαν πληγεί από τη λαίλαπα του πολέμου. Έμεινε εδώ και πρωτοστάτησε στο Γερμανικό θαύμα». Παιδί της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, γαλουχημένος στα νάματα του Γερμανικού Κλασικισμού και του θαυμασμού της Ελληνικής Αρχαιότητος αδυνατεί να κατανοήσει τα τεκταινόμενα στη σύγχρονη Ελλάδα. Η Ελλάδα γι‛αυτόν είναι ένας ισότιμος εταίρος στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, ισάξιος μέτοχος της πορείας προς την Ευρωπαϊκής ενοποίηση.

Τι να αποκριθεί κανείς στο σεβάσμιο Γερμανό καθηγητή; Να αναφερθεί στο εξαχρειωμένο και διεφθαρμένο κράτος που αδυνατεί εδώ και 30 έτη να δημιουργήσει συνθήκες ισονομίας και ισοπολιτείας; Να επιχειρήσει να περιγράψει τους σπιθαμιαίους επαγγελματίες της πολιτικής, τα έρμαια του πολιτικαντισμού, του λαϊκισμού, της διαφθοράς, της οικογενειοκρατίας, του ρουσφετιού και της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος; Να μιλήσει κανείς για τη κρατικοδίαιτη και εσωστρεφή ιθύνουσα οικονομική τάξη των τελευταίων δεκαετιών που ανακυκλώνει το μεταπρατισμό και τα αδιέξοδα του δημοσίου τομέα; Nα στιγματίσει τη δημαγωγία και τον καιροσκοπισμό των μέσων μαζικής ενημέρωσης (ΜΜΕ), αλλά και τη διαπλοκή τους με την εξουσία; Να θέσει το δάκτυλο εις τον τύπον των ήλων των εκλογικών αποτελεσμάτων των τελευταίων δεκαετιών που πιστοποιούν τόσο την στρουθοκαμηλική συμπεριφορά της κοινωνίας όσο και την αλλοτρίωση των προτεραιοτήτων της;

Όλα τα ανωτέρω δημιουργούν αναντίρρητα ένα ζοφερό περιβάλλον παρακμής και αλλοτρίωσης. Χιλιοειπωμένες διαπιστώσεις… Αρκούν όμως για να ερμηνεύσουν το κύμα φυγής που συχνά περιγράφουν τα ΜΜΕ της ημεδαπής και της αλλοδαπής; Η πατρίδα δεν έχει διέλθει πολύ χειρότερες στενωπούς; Πολέμους, κατοχές, πείνες, δικτατορίες, ανταρσίες, διχασμούς; Γιατί οι νέοι επιστήμονες τότε δεν επέλεξαν την οδό της εγκατάλειψης της πατρίδας;

Τα τελευταία 40 περίπου χρόνια επικράτησαν στην Ελλάδα ένας στείρος οικονομισμός και η επιδίωξη του εύκολου κέρδους. Αξίες όπως η πατρίδα, η οικογενειακή και κοινοτική αλληλεγγύη, η κοινωνική προσφορά απαξιώθηκαν από τη κραταιά αριστερόστροφη διανόηση της τυφλής διεκδίκησης δικαιωμάτων, της υπόθαλψης της αυθαιρεσίας (ας αναλογιστεί κανείς τα κατειλημμένα δημόσια κτίρια της πόλεως μας), της αδιαφανούς κοινωνικής ανέλιξης, της μετριότητας, της επιλεκτικής μνήμης (έως και ο ρίψασπις της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας 2006 επέστρεψε στα πάτρια εδάφη για να τιμηθεί!), της ελαστικής ηθικής… Στο επίκεντρο των επιδιώξεων ήταν και είναι το κέρδος, η προβολή, το ατομικό συμφέρον, η ευκολία. Για ποιο λόγο λοιπόν να αγωνιστεί ο νέος σήμερα για την ανασυγκρότηση της πατρίδας και να μην καταφύγει στην δήθεν ευκολία της Εσπερίας; Τα πάρτι, γιατί οι τελευταίες δεκαετίες ήταν ένα αέναο πάρτι, και η ευημερία με δανεικά δημιουργούν ανθρωπάρια με υπερτροφικό εγώ, θύματα του ωφελιμισμού, της φλυαρίας, της μόδας, των διασκεδάσεων…

Η ανασυγκρότηση της πατρίδας δεν θα βασιστεί σε είλωτες των ηδονών και της ελαφρότητας. Θα πραγματωθεί από όσους πιστεύουν πως «όταν σε καταδιώκει η Ελλάδα, τότε αξίζει να είσαι Έλληνας» (Παναγιώτης Κανελλόπουλος). Θα στηριχθεί σε πολεμιστές της γης, της θάλασσας και των μηχανών, σε αναχωρητές του πνεύματος και του Λόγου, σε μαχητές της επιχειρηματικότητας και της επιστήμης, σε οδοιπόρους των δύσκολων καιρών… Η επανεκκίνηση της πατρίδας απαιτεί θεληματικότητα, ειλικρίνεια, αυτοκριτική, τόλμη, επιδίωξη της αριστείας, ρίσκα, καινοτομίες, μοναχικότητα και ειλικρινή συντροφικότητα, και κυρίως βιωμένη αυτοπεποίθηση και βεβαιότητα για τη σοφία και την ποιότητα που κομίζει ο τρόπος του Ελληνικού πολιτισμού στο σύγχρονο χειμαζόμενο κόσμο… Υπάρχουν ανάμεσα μας πολίτες- οπλίτες, έτοιμοι να βγουν στο πεδίο της δράσης; «Καλά καλά ούτε συ Απόγνωση δεν ξέρεις τι σημαίνει άνθρωπος…» (Κική Δημουλά).

“Πελοπόννησος της Κυριακής”, 5 Φεβρουαρίου 2012
www.newsplus.gr, 10 Φεβρουαρίου 2012

Του Δρ. Π. Κ. Αλεξόπουλου, Ιατρού

Το 1954 μια ομάδα ελλήνων δημοσιογράφων συνόδευσε τον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Παπάγο στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας καλύπτοντας δημοσιογραφικά την επίσημη επίσκεψη του. Ανάμεσα τους ήταν και η Ελένη Βλάχου, η οποία μετά τις συναντήσεις της ελληνικής αποστολής με την τότε γερμανική ηγεσία σημείωνε: «Πρέπει κανείς να γυρίσει πίσω πολλά χρόνια, να ξεφυλλίσει πολλές σελίδες ιστορίας, για να συναντήσει εποχή που τη Γερμανία κυβερνούσαν άνθρωποι… που φέρουν τους τίτλους «πρόεδρος», «καγκελάριος», «πρωθυπουργός» με την απλή αφηρημένη αξιοπρέπεια ενός σοφού καθηγητή που απέκτησε νέα τήβεννο».

Ο νέος πρωθυπουργός της χώρας καθηγητής κ. Λουκάς Παπαδήμος είναι καταξιωμένος επιστήμονας και κορυφαία προσωπικότητα του οικονομικού σύμπαντος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Δεν εξαρτά την αυτοεκτίμηση του από τον πρωθυπουργικό θώκο. Η περίπτωση του εμφανίζει ομοιότητες με τη περίπτωση των πρώτων μεταπολεμικών δυτικογερμανών ηγετών. Αναλαμβάνει τα ηνία της χώρας σε μια εξαιρετικά δύσκολη, σχεδόν τραγική συγκυρία. Η πατρίδα είναι λεηλατημένη οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, αλλά κυρίως ηθικά! Σε αντίθεση με τη κατεστραμμένη Γερμανία του τέλους της δεκαετίας του 1940, τα ερείπια στη σημερινή Ελλάδα δεν είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού. Ο εσωτερικός οφθαλμός των Ελλήνων δακρύζει όμως καθημερινά εδώ και μήνες μπροστά στο φόβο, στην ένδεια και στα ηθικά και κοινωνικά αδιέξοδα που αφήνουν πίσω τους οι σπατάλες, ο άφρων δανεισμός, η οικογενειοκρατία, η εξουσιολαγνεία, η υπερκατανάλωση, η πνευματική οκνηρία και ο άκρατος υλισμός των τελευταίων δεκαετιών. Η λύση του καθηγητή κ. Παπαδήμου σχεδόν επεβλήθη από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν κατέστει εξόφθαλμη η ατέρμονη αναποτελεσματικότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Ο Konrad Adenauer επίσης επελέγη από τους Δυτικούς συμμάχους για να εξυπηρετήσει τα τότε συμφέροντα τους. Ο πρώτος μεταπολεμικός γερμανός καγκελάριος έσπασε όμως το ασφυκτικό πλαίσιο που του είχαν επιβάλλει οι σύμμαχοι. Με γνώμονα το ιστορικό συμφέρον του γερμανικού λαού πέτυχε να θεμελιώσει τη σύγχρονη εθνική κυριαρχία της Γερμανίας. Ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδος δύναται να λειτουργήσει το ίδιο καταλυτικά στη πορεία ανασύνθεσης του πολιτικού συστήματος και στη μεταλλαγή της πολιτικής κουλτούρας. Στις πρώτες δηλώσεις του δέσποσαν η απλότητα, το μέτρο, η μετριοπάθεια, η συνοχή του λόγου, η σαφήνεια, ο πραγματισμός και οι εκκλήσεις για ενότητα και σύνεση. Ο λαϊκισμός, η κολακεία, οι βερμπαλιστικές υπερβολές, οι οξύτητες, τα κενά περιεχομένου σχήματα λόγου, οι μεγαλόστομες υποσχέσεις και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα που κυριαρχούν στον εν Ελλάδι πολιτικό διάλογο απουσίαζαν εκκωφαντικά. Ίσως η συμφωνία των κομμάτων που στηρίζουν τη νέα κυβέρνηση να λειτουργήσει ως τροχοπέδη και να ναρκοθετήσει τις όποιες προσπάθειες του. Μήπως όμως ο Adenauer δεν επελέγη κατ’ ουσίαν ως δοτός πρωθυπουργός μιας χώρας με σχεδόν ανύπαρκτη εθνική κυριαρχία; Δυστυχώς τα υλικά της νέας κυβέρνησης είναι εν πολλοίς φθαρμένα και απαξιωμένα. Ίσως επιδιωχθεί ο δυναμιτισμός του σχεδιασμού και των προσπαθειών του κ. Παπαδήμου εκ των έσω… Στη παρούσα συγκυρία όμως το ανεπαρκέστατο και στρουθοκαμηλικό πολιτικό σύστημα είναι βυθισμένο στην ανυποληψία και το ηθικό τέλμα. Η διεμβόλιση του –ειδικά από προσωπικότητες εγνωσμένης θεληματικότητας και αποτελεσματικότητας όπως ο νέος πρωθυπουργός της χώρας- δεν είναι πλέον ουτοπία!

Η ιστορία βρίθει εκπλήξεων και ριζικών ανατροπών. Αρκεί ο καταλύτης να βρεθεί σε θέση πρωταγωνιστή! Τότε η ανατροπή του σκηνικού καθίσταται -ίσως με κόπους και θυσίες- εφικτή. Η διαχείριση της παρακμής και η διαιώνιση των ατέρμονων και ατελέσφορων κομματικών παιγνίων δεν ανήκουν στη κουλτούρα του κορυφαίου επιστήμονα που συνδιαμόρφωσε τα τελευταία έτη την οικονομική ζώνη του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος. Μακάρι να επιδιώξει τη ρήξη με το αμαρτωλό, ένοχο και ανερμάτιστο σύστημα της Μεταπολίτευσης… Για τη διάβαση του Ρουβίκωνα και την κοπή του γόρδιου δεσμού των ελληνικών αδιεξόδων είναι αναγκαία πέραν των ικανοτήτων, του οξέως πολιτικού αισθητηρίου, της στρατηγικής σκέψης, της τόλμης και του μακροπρόθεσμου σχεδιασμού, η ψηλάφηση της σημερινής συγκυρίας με όρους ιστορικής μνήμης και πολιτισμικής συνέχειας του Γένους των Ελλήνων, διότι η Ελλάδα πέρα από τους δείκτες και τις οικονομικές παραμέτρους του εδώ και του τώρα είναι «γη της φωτιάς και του αίματος, αλλά και γη της ελπίδας και γη της ελευθερίας» (Παναγιώτης Κανελλόπουλος) . Η οικονομική συρρίκνωση και το ηθικό τέλμα θα αντιμετωπιστούν πρωτίστως μέσω της πνευματικής επανεκκίνησης! Εάν ο νέος πρόεδρος της κυβερνήσεως εγκλωβιστεί σε μια αποκλειστικά τεχνοκρατική, σχεδόν διεκπεραιωτική προσέγγιση της πρόκλησης που έχει εμπρός του και συμβιβαστεί με τις επιταγές των κομματικών επιτελείων, ίσως προσφέρει κάποιες υπηρεσίες στον τόπο, δεν θα έχει όμως δράσει ως καταλύτης, δεν θα έχει ανοίξει νέους δρόμους προκοπής, δεν θα έχει εκκολάψει την ελπίδα, δεν θα έχει συμβάλλει στο ξέσπασμα μιας ειρηνικής επανάστασης αστικού ήθους, αξιοκρατίας και σύνεσης που θα σαρώσει το κομματικό κατεστημένο, και δεν θα έχει βάλει τις βάσεις του μέλλοντος… Θα συνεχίσουμε παγιδευμένοι στη μετριότητα να χάνουμε καθημερινά τη μάχη με το αυτονόητο και να «ανακαλύπτουμε» διαρκώς σε βιβλιοθήκες «ξεχασμένα» δωμάτια γεμάτα με θησαυρούς βορά της εγκατάλειψης, της λήθης και του θανάτου…

“Πελοπόννησος”, 27 Νοεμβρίου 2011
www.thebest.gr, 10 Δεκεμβρίου 2011

Παρά την κατακλυσμιαία ροή πληροφοριών σχετικά με κουρέματα, συμμετοχές του ιδιωτικού τομέα, εκλογές, νέα μείγματα πολιτικών κλπ, το καίριο ερώτημα για το μέλλον του ελλαδικού κρατιδίου είναι εάν οι ενεργοί πολίτες του θα εκκινήσουν επιτέλους να παράγουν, να δημιουργούν, να καινοτομούν, να πρωτοπορούν θυσιάζοντας ελεύθερο χρόνο, προνόμια και υπερβαίνοντας αγκυλώσεις του παρόντος που τρέπεται (ευτυχώς;) σε άτακτη φυγή, ή εάν θα μείνουν εγκλωβισμένοι σε λογικές ήσσονος προσπαθείας, κακώς εννοούμενης συντεχνιακής αλληλεγγύης και κρατικοδίαιτων ευκολιών. Η ζωή σε ετούτο τον τόπο θα συνεχίσει αδήριτα να υπάρχει. Το ζητούμενο είναι οι άνθρωποι του τόπου αυτού να επιβιώσουν ηθικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, βιολογικά του αρμαγεδώνα της κρίσης και της νομοτελειακής ανατροπής των έως σήμερα συνθηκών ζωής τους, υπερβαίνοντας τον ίδιο τον μέτριο εαυτό τους. Επιβάλλεται να δούν την κρίση ως πρόκληση και ευκαιρία για να αλλάξουν τη χώρα προκειμένου επιτέλους να έχουν τη δυνατότητα με ανοιχτά πανεπιστήμια και ανοιχτούς χώρους εργασίας να συμμετέχουν δυναμικά και ισότιμα στη παγκόσμια κοινωνία της γνώσης, της επιστήμης, των καλλιεργειών, των ανοικτών θαλασσών της ναυτιλίας, κομίζοντας συνειδητά την πολιτισμική ετερότητα που γεννάνε ο Παρθενώνας, ο Άθως, η σιωπή του Αποστόλου Ανδρέα, τα ψηφιδωτά της μονή της Χώρας, τα «βουνά που σηκώνουν οι λαοί στους ώμους τους και πάνω τους η μνήμη καίει», το παθος του Παπαφλέσσα, η ελιά και το πεύκο, η απόφαση της θυσίας του Παλαιολόγου, η φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών, το ΟΧΙ του Μεταξά!

Εντός αυτού του πλαισίου αναδημοσιεύεται κάτωθι μια συνέντευξη από τη «Πελοπόννησο» της περασμένης Κυριακής

Με πάθος για Δημιουργία και Ζωή!

Μια διεπιστημονική ομάδα στρατιωτών του ΚΕΤΧ μελέτησε εθελοντικά τους παράγοντες που επηρεάζουν την προσαρμογή στη στρατιωτική ζωή

Η ιδέα έπεσε εντελώς απρόσμενα στο τραπέζι της συζήτησης ένα βράδυ της περασμένης άνοιξης στο ιατρείο του Κέντρου Εκπαίδευσης Τεχνικου (ΚΕΤΧ) στην Πάτρα. Η συζήτηση των οπλιτών-ιατρών περιστρεφόταν γύρω από την απουσία επιστημονικών προκλήσεων κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας. «Γιατί δεν προσπαθούμε να οργανώσουμε ένα επιστημονικό project;», έθεσε το ερώτημα ο Θοδωρής. Η ομήγυρη προς στιγμήν σάστισε. «Έχουμε εμείς βρε παιδιά τη δύναμη στο περιβάλλον του στρατού να φέρουμε κάτι τέτοιο σε πέρας;» αναρωτήθηκε ο Τάσος. «Αν η ιδέα είναι καλή και πρωτότυπη, αξίζει να το παλέψουμε για να αποκτήσει ο χρόνος μας εδώ επιτέλους ενδιαφέρον, να κάνουμε κάτι δημιουργικό και να δοκιμάσουμε τις αντοχές του συστήματος έναντι του νέου» σημείωσε ο Πάνος. Τα μάτια του Μιχάλη έλαμπαν από ενδιαφέρον. Κάπως έτσι περιγράφουν τη σκηνή της σύλληψης της ιδέας οι πρωτεργάτες της διεπιστημονικής ομάδας οπλιτών του ΚΕΤΧ που ανέλαβε σε συνεργασία με την επικεφαλή της ιατρικής υπηρεσίας του ανωτέρω στρατοπέδου υπίατρο κ. Αγγελική Κορμπάκη να μελετήσει τους παράγοντες που επιδρούν στην προσαρμογή των νέων στρατιωτών στο στρατιωτικό βίο. Τους καλέσαμε στην «Πελοπόννησο» για να μας περιγράψουν το εγχείρημα τους, αλλά και για να γνωρίσουμε μια ομάδα νέων ανθρώπων του τόπου μας που σε πείσμα των καιρών και της γενικευμένης παθητικότητας και νωθρότητας πασχίζει να είναι δημιουργική, παραγωγική και καινοτόμος.

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να οργανώσετε τη μελέτη;
Θοδωρής: Το μεράκι για δημιουργία και οι δυσκολίες που βιώσαμε κατά τη διάρκεια της βασικής εκπαίδευσης που είναι μια περίοδος έντονα στρεσσογόνος, αφού οι νεοσύλλεκτοι καλούνται μέσα σε ελάχιστες μέρες να αλλάξουν άρδην τρόπο ζωής προκειμένου να προσαρμοστούν στο στρατιωτικό περιβάλλον.

Τι ακριβώς προσπαθήσατε να μελετήσετε;
Πάνος: Προσπαθήσαμε να μελετήσουμε την αντίδραση των νεοσυλλέκτων στο εντατικό πρόγραμμα της βασικής στρατιωτικής εκπαίδευσης. Προσπαθήσαμε σε πρώτη φάση να καταγράψουμε τις διακυμάνσεις στη ψυχοσύνθεση των νεοσυλλέκτων. Δεν εγκλωβιστήκαμε όμως σε μια περιγραφική προσέγγιση των δυσκολιών των νέων στρατιωτών. Μελετήσαμε συστηματικά και σε βάθος τη βιβλιογραφία και φιλοδοξήσαμε συλλέγοντας κύτταρα να καταδυθούμε στα βάθη του γενετικού υλικού για να μελετήσουμε το ρόλο ενός αριθμού γονιδίων που σχετίζονται με τη διαχείριση του στρες. Το περιβάλλον των ενόπλων δυνάμεων είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον λόγω των ομοιόμορφων συνθηκών ζωής.

Πελοπόννησος: Πώς καταφέρατε να αδειοδοτηθεί η μελέτη από τον Ελληνικό Στρατό;
Τάσος: Κατ’αρχάς δεν πιστεύαμε πως θα φτάναμε κάποια στιγμή στο σημείο να πραγματοποιήσουμε τη μελέτη. Για καλή μας τύχη ο διοικητής του ΚΕΤΧ ταξίαρχος κ. Θεόδωρος Μπερέτης ένας άνθρωπος ανοιχτών οριζόντων στάθηκε πολύτιμος αρωγός της προσπάθειας. Πίστεψε στο εγχείρημα και μας βοήθησε πολύπλευρα. Παράλληλα, αμέριστη ήταν η βοήθεια που μας προσέφερε και μας προσφέρει το Πανεπιστήμιο Πατρών και ειδικά το Εργαστήριο Γενικής Βιολογίας και η Ψυχιατρική Κλινική. Οι αρμόδιες υπηρεσίες τους Ελληνικού Στρατού αφού φρόντισαν να εξασφαλίσουν την επιστημονική αξιοποίηση των στοιχείων σε ανώνυμη βάση, τον σεβασμό στην προσωπικότητα και στην ελεύθερη βούληση των νεοσυλλέκτων και την διαφύλαξη του ιατρικού απορρήτου αδειοδότησαν τη διενέργεια της μελέτης. Ο δημόσιος τομέας μας έδωσε την εντύπωση πως υπό τη πίεση της κρίσης έχει αρχίσει να αλλάζει και να εξελίσσεται σε οργανισμό δημιουργίας ευκαιριών και ενίσχυσης της παραγωγικότητας. Δυστυχώς σφάλλαμε. Λίγες ημέρες πριν τη διενέργεια της μελέτης επαναβεβαιώθηκαν οι ενδογενείς αδυναμίες του… Συνοπλίτες μας που θα συνέβαλαν στη διενέργεια της μελέτης αποσπάστηκαν σε στρατόπεδα μακρυά από την Πάτρα και το στρατόπεδο του Μεσολογγίου, όπου έλαβε τελικά χώρα η μελέτη, αφού το ΚΕΤΧ έπαψε να λειτουργεί ως κέντρο εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων. Με απλά λόγια από τη μια μεριά μας αδειοδότησαν να προχωρήσουμε στη μελέτη και από την άλλη σχεδόν αποδεκάτησαν την ομάδας μας… Τελικά κάναμε τα αδύνατα δυνατά, καταστρώσαμε ένα σχέδιο εκτάκτου ανάγκης και καταφέραμε να προχωρήσουμε παρά τις δυσκολίες.
Μιχάλης: Εκεί που είχαμε φτάσει δεν μπορούσαμε άλλωστε να κάνουμε πίσω, να τα παρατήσουμε. Ήταν θέμα τιμής απέναντι στον εαυτό μας και στο χρόνο που είχαμε επενδύσει. Η αποδυνάμωση της ομάδας μας είχε όμως ως αποτέλεσμα να μειωθεί ο αριθμός των νεοσυλλέκτων που συμμετείχαν τελικά στη μελέτη. Δεν μπορέσαμε δυστυχώς όπως διαμορφώθηκαν οι συνθήκες να εντάξουμε περισσότερους.
Πάνος: Το σημαντικό είναι ότι όλους αυτούς τους μήνες σε κάθε αντιξοότητα και δυσκολία είδαμε μια πρόκληση, στην οποία παλέψαμε να απαντήσουμε θετικά. Αντιδράσαμε στις προκλήσεις ουσιαστικά και δημιουργικά, με επιμονή στο τελικό στόχο, με σκληρή και συστηματική δουλειά, με πίστη στη σημασία των συμπερασμάτων που θα προκύψουν από την ανάλυση των δεδομένων, και τελικά πετύχαμε. Νομίζω ότι αυτό ήταν το κέρδος από την επίπονη πορεία οργάνωσης και διενέργειας της μελέτης!

Η ανάλυση των δεδομένων έχει προχωρήσει; Προκύπτουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα;
Μιχάλης: Βρισκόμαστε ακόμα στη φάση των αναλύσεων. Πιστεύουμε όμως πως τα συμπεράσματα που θα εξαχθούν από τη μελέτη θα συμβάλλουν στην εξέλιξη των μελλοντικών στρατηγικών προσέγγισης των νεοσυλλέκτων από τον Ελληνικό Στρατό, και ίσως ρίξουν φως στο ρόλο του γενετικού υλικού στη διαχείριση του ψυχοκοινωνικού στρες, που τους τελευταίους μήνες λόγω της κρίσης έχει λάβει στη χώρα μας διαστάσεις δραματικές.

Υπάρχουν ήδη κοινά σχέδια για μελλοντικές μελέτες;
Θοδωρής: Οι δρόμοι μας σε αυτή τη φάση χωρίζουν, τόσο λόγω των διαφορετικών ειδικοτήτων μας, όσο και λόγω των μεγάλων αποστάσεων που πλέον χωρίζουν τους τόπους εργασίας μας.
Πάνος: Ποιος ξέρει όμως; Ίσως βρεθούμε στο μέλλον και πάλι μαζί συνεργαζόμενοι στο πλαίσιο κάποιου άλλου project, όχι πλέον καθαρά επιστημονικού (γέλια) …

“Πελοπόννησος της Κυριακής”, 23 Οκτωβρίου 2011

Στην Κατερίνα Κουρινάκη, ταπεινό αντίδωρο

Του Δρ. Π.Κ. Αλεξόπουλου, Ιατρού

Η χώρα βρίσκεται σήμερα σε μια πρωτόγνωρη δίνη. Παρότι η πλειονότητα των πολιτών αναγνωρίζει την αναγκαιότητα ριζικών αλλαγών, λίγοι είναι αυτοί που πασχίζουν να αναμορφώσουν τις αποστεωμένες δομές και τις αρτηριοσκληρυντικές αντιλήψεις στο χώρο εργασίας τους, στην πόλη ή στη γειτονιά τους. Οι περισσότεροι προσμένουν τη μεγάλη, ριζική αλλαγή, την επανάσταση, αγνοώντας πως οι εποχές των συλλογικών ουτοπιών και των επαναστάσεων έχουν (ευτυχώς) παρέλθει ανεπιστρεπτί αφήνοντας πίσω τους εκατόμβες νεκρών, ολοκληρωτισμούς, βία, μίση και ανθρωπιστικές κρίσεις.

Τη λύση τούτες τις ώρες της κρίσης και της παρακμής δεν θα την απεργαστούν οι άλλοι… Ευτυχώς! Τα χαρακώματα και το πολεμικό μέτωπο εντοπίζονται σήμερα στο μικροπεριβάλλον του κάθε ενεργού πολίτη. Εκεί κρίνεται η έκβαση του στοιχήματος της κοινωνικής αλλαγής, της φυγής προς τα εμπρός, προς μια Ελλάδα της δημιουργίας! Οι επιτυχείς προσπάθειες μικρών αλλαγών στο εδώ και στο τώρα θα οδηγήσουν στην αναμόρφωση του παρόντος, στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης, στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και των πανεπιστημίων. Η επιτυχία τέτοιων προσπαθειών προϋποθέτει εργατικότητα, στρατηγική σκέψη, φιλοπονία, αγωνιστικότητα, ευέλικτες τακτικές, κόπο, αξιοποίηση όλων των ευκαιριών, επιμονή και υπομονή! Τέτοιες κινήσεις βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη…

Τις τελευταίες εβδομάδες το Κέντρο εκπαίδευσης Τεχνικού (ΚΕΤΧ) του Ελληνικού Στρατού συγκέντρωσε τους προβολείς της δημοσιότητας λόγω τροποποίησης του χαρακτήρα του. Η αλλαγή αυτή αντιμετωπίστηκε από το τοπικό δημοσιογραφικό και πολιτικό δυναμικό ως έχουσα αρνητικές συνέπειες για την οικονομική ζωή της πόλης. Την ίδια περίοδο μια ελπιδοφόρα πρωτοβουλία νέων επιστημόνων βρισκόταν σε εξέλιξη στον ίδιο χώρο. Η διεπιστημονική ομάδα οπλιτών (ιατρών, φαρμακοποιών, βιολόγων, ψυχολόγων) του ΚΕΤΧ εντόπισε το κενό που υπάρχει στην γνώση των παραγόντων που επηρεάζουν τη προσαρμογή των νεοσυλλέκτων στη στρατιωτική ζωή και εκδήλωσε ενδιαφέρον να τους μελετήσει.

Η περίοδος της προσαρμογής είναι έντονα ψυχοπιεστική, αφού ο νεοσύλλεκτος καλείται σε ισχνό χρονικό διάστημα να αλλάξει τρόπο ζωής, να εγκαταλείψει συνήθειες, να αποστασιοποιηθεί από συγγενείς και φίλους και να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις απαιτήσεις της μονάδας του. Σε πείσμα της γενικευμένης παθητικότητας και νωθρότητας η ομάδα των οπλιτών ανέλαβε εθελοντικά σε συνεργασία με την επικεφαλή της υγειονομικής υπηρεσίας του ανωτέρου στρατοπέδου και με την υποστήριξη της Ψυχιατρικής Κλινικής και του Εργαστηρίου Γενικής Βιολογίας του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Πατρών το σχεδιασμό, την οργάνωση και τη πραγματοποίηση μιας επιστημονικής μελέτης στο κέντρο νεοσυλλέκτων του 2/39 Συντάγματος Ευζώνων στο Μεσολόγγι, με σκοπό την ανίχνευση του ρόλου ενός αριθμού γονιδίων στη προσαρμογή των νέων στρατιωτών στο στρατιωτικό βίο.

Τα προσκόμματα και οι αντιξοότητες που προέκυψαν ήταν πολλές. Το νέο και καινοτόμο προκαλεί πάντα επιφυλάξεις, φόβο και κινητοποιεί δυνάμεις αδράνειας, ειδικά εντός δομών με εμπεδωμένες και στατικές συμπεριφορές. Η εμμονή στον στόχο, η αποφασιστικότητα, η αταλάντευτη πίστη της ομάδας στη σημασία των αποτελεσμάτων για τη ποιότητα ζωής των νεοσυλλέκτων, η φιλοδοξία της να κάνει το ποιοτικό άλμα προς τη δημιουργία και να διαρρήξει το πέπλο της απελπισίας που καθημερινά υφαίνουν τα ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης αλλά και η καταλυτική και πολυεπίπεδη παρέμβαση του διοικητή του ΚΕΤΧ ταξίαρχου κ. Θ. Μπερέτη οδήγησαν στην υπέρβαση των εμποδίων, στην επίλυση των προβλημάτων και στην επιτυχή διέλευση της γραφειοκρατικής στενωπού.

Ο χρόνος της στρατιωτικής θητείας μεταλλάχθηκε βαθμιαία σε περίοδο επιστημονικής γονιμότητας και ερευνητικών αναζητήσεων. Μια περίοδος που συνήθως για τους στρατευμένους χαρακτηρίζεται από πνευματική νωχελικότητα και αδιαφορία απέκτησε χαρακτηριστικά οδυσσεϊκής περιπέτειας. Η οκνηρία ανατράπηκε με ιδέες, μεράκι και κέφι. Οπλίτες συναφών επιστημών που πληροφορήθηκαν τη κινητικότητα εκδήλωσαν έντονο ενδιαφέρον και τη πρόθεση τους να στρατευθούν στη προσπάθεια.

Δυστυχώς λίγες μόνο ημέρες πριν τη διενέργεια της μελέτης η ομάδα κλήθηκε να αντιμετωπίσει νέες γραφειοκρατικές αντιξοότητες. Η δυναμική της όμως δεν εξαντλήθηκε. Η αγωνιστικότητα και η ικανότητα της να αναπροσαρμόζει ταχύτατα, ευέλικτα και επιτυχώς τον προγραμματισμό και τη στρατηγική της, παρακάμπτοντας εμπόδια και δυσκολίες, δεν κάμφθηκαν. Η ομάδα απάντησε θετικά στις προκλήσεις και την κρίσιμη ώρα ήταν σε θέση να κινητοποιήσει και να ευαισθητοποιήσει τους νεοσυλλέκτους του ανωτέρου κέντρου εκπαιδεύσεως προκειμένου να δώσουν την συγκατάθεσή τους και να συμμετέχουν στη μελέτη, συλλέγοντας στοιχεία που ίσως αποτελέσουν στέρεη βάση εξέλιξης νέων στρατηγικών προσέγγισης των νεοσυλλέκτων.

Τα ανωτέρω εύγλωττα υπαινίσσονται ότι η χώρα παρά το κλίμα απαισιοδοξίας, απελπισίας και παραίτησης που κυριαρχεί, έχει τις επιστημονικές, πνευματικές, τεχνολογικές και οικονομικές (βλ. ναυτιλία) δυνάμεις πρωτοπορίας για να οδηγηθεί σε ένα μέλλον δημιουργίας και προόδου. Αρκεί ο ελληνικός δημόσιος τομέας να επιτρέψει την απελευθέρωση των αναπτυξιακών δυνάμεων της χώρας και να πάψει επιτέλους να συνιστά τροχοπέδη! Αρκεί οι ενεργοί πολίτες να κάνουν το χρέος τους έναντι της πατρίδας και της κοινωνίας. Αρκεί να επανεύρουμε το «εμείς» του Μακρυγιάννη και να αποστασιοποιηθούμε από το «εγώ» της επίπλαστης ευδαιμονίας και της καταναλωτικής αμετροέπειας των περασμένων δεκαετιών. Αρκεί να συναισθανθούμε το ρόλο μας στην ιστορία και να παλέψουμε να γίνουμε καλύτεροι στο δικό μας εδώ και τώρα… Τότε η αναγέννηση θα είναι απλώς το αποτέλεσμα ενός εκρηκτικού μίγματος αγωνιστικότητας και πάθους για δημιουργία!

«Όσοι νιώθουν ότι οι ώρες της ιστορίας χτυπάνε βαθιά μέσα τους δεν έχουν ανάγκη να το δείχνουν και να παρασταίνουν τον ωροδείκτη της ιστορίας. Γύρω μου ένιωσα σήμερα την «αλήθεια» ενσαρκωμένη σε ανθρώπους που ξέρουν ότι η δουλειά τους είναι ιερή. Δεν ξιπάζονται. Είναι ταπεινοί. Ταπεινοί και δυνατοί» (Παναγιώτης Κανελλόπουλος).

“Πελοπόννησος”, 11 Σεπτεμβρίου 2011
www.thebest.gr, 27 Σεπτεμβρίου 2011

Του Δρ. Π. K. Αλεξόπουλου, Ιατρού της Ψυχιατρικής Kλινικής του Τεχνικού Πανεπιστημίου του Μονάχου

Η επιτυχία του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού (ΛΑΟΣ) στις εκλογές για την ανάδειξη των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον περασμένο Ιούνιο θορύβησε την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και δημιούργησε ένα αίσθημα ανησυχίας και αβεβαιότητας στα στελέχη και στους οπαδούς της. Η άνοδος των εκλογικών ποσοστών του ΛΑΟΣ οδήγησε στην άμεση λήψη μέτρων για τον έλεγχο και περιορισμό της λαθρομετανάστευσης που τείνει να εξελιχθεί σε μάστιγα και πληγή ολόκληρων περιοχών της χώρας (π.χ. περιοχή Ηρώων Πολυτεχνείου στη Πάτρα και Αγίου Παντελεήμονος στην Αθήνα κλπ). Τα μέτρα επιδοκιμάστηκαν από την μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας σύμφωνα με τις δημοσκοπίσεις και τις διαπιστώσεις των μέσων μαζικής επικοινωνίας. Τι θα συνέβαινε όμως εάν ο κομματικός σχηματισμός του ΛΑΟΣ δεν συμμετείχε στις εκλογές, ή εάν δεν είχε ποτέ συγκροτηθεί; Θα μπορούσαν να ληφθούν οι αποφάσεις που ελήφθησαν βάσει του εκλογικού αποτελέσματος των ευρωεκλογών, προκειμένου να κινητοποιηθεί ο κρατικός μηχανισμός και να αρχίσει να εμπεδώνεται ένα αίσθημα ασφάλειας;

Το μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό ταλανίζεται από μια κραυγαλαία ανισορροπία και μια ιδεολογική μονοκαλλιέργεια που δυναμιτίζει a priori την εφαρμογή κεντροδεξιών πολιτικών στρατηγικών όπως το ραγδαίο εκλογικό φυλλορόϊσμα του φιλελεύθερου πλειοψηφικού ρεύματος των αρχών της δεκαετίας του `90 και η παρούσα ιδεολογικά λαφυραγωγημένη και πολιτικά αποδεκατισμένη κυβερνητική θητεία της Νέας Δημοκρατίας πιστοποιούν. Η κεντροδεξιά στην Ελλάδα εκφράστηκε από το 1974 και εντεύθεν μέσω του κόμματος εξουσίας της Νέας Δημοκρατίας που λόγω ακριβώς αυτού του χαρακτηριστικού του παραπαίει ανάμεσα σε τακτικισμούς και θέσεις ανάλαφρες, συγκεχυμένες και άχρωμες προκειμένου να διευρύνει την εκλογική του επιρροή και να ενισχύσει την προοπτική κατάληψης της εξουσίας, καθώς και μέσω βραχύβιων κομματικών σχηματισμών που είτε αρνήθηκαν να αποδεχθούν αδήριτες ιστορικές πραγματικότητες (Εθνική Παράταξη, ΕΠΕΝ), είτε δημιουργήθηκαν για να υπηρέτησαν τις αρχηγικές φιλοδοξίες των ηγετών τους (ΔΗΑΝΑ, ΠΟΛΑΝ), δίχως να αποκτήσουν ποτέ αυτόνομο και διακριτό πολιτικό λόγο και στίγμα. Αντίθετα η κεντροαριστερά εκπροσωπείται στο κοινοβουλευτικό στερέωμα διαχρονικά τουλάχιστον απο δύο πέραν του ΠΑΣΟΚ, του κόμματος εξουσίας του συγκεκριμένου χώρου, ιδεολογικά και πολιτικά διακριτούς κομματικούς σχηματισμούς. Η Ανανεωτική Αριστερά, το κομμουνιστικό κόμμα και τελευταίως οι Οικολόγοι Πράσινοι εκφράζουν δυναμικά και καθαρά τις θέσεις τους, προβάλλουν δίχως ενδειασμούς την ιδεολογία τους και παρεμβαίνουν στην πολιτική ζωή δίχως τις δεσμεύσεις που δημιουργεί η εξουσιαστική αντίληψη της πολιτικής πράξης. Διαχέουν κατ’αυτό τον τρόπο στην κοινωνία αριστερές αντιλήψεις και διευρύνουν την επιρροή των αριστερών ιδεών, προωθούν μια αριστερή θέαση του κόσμου, διευκολύνοντας εν τέλει την εξουσιαστική έκφανση του χώρου -το ΠΑΣΟΚ- να εφαρμόσει τις πολιτικές του ερχόμενο στην εξουσία έχοντας εξασφαλίσει κοινωνική συναίνεση…

Εφόσον «η μακροπρόθεση κυριαρχία επιτυγχάνεται στο ιδεολογικό επίπεδο, στο πεδίο της διανόησης και της ηθικής» (Antonio Gramsci) η ελληνική κεντροδεξιά έχει σήμερα μια χρυσή ευκαιρία να ξεφύγει από το ιδεολογικό περιθώριο στο οποίο βρίσκεται εδώ και δεκαετίες εγκλωβισμένη. Για πρώτη φορά ένα κόμμα στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο παρότι συγκροτήθηκε για να στεγάσει έναν αποδιοπομπαίο τράγο του συγκρητικού ιδεολογήματος του Μεσαίου Χώρου, έχει σφυρηλατήσει –παρά τις ενίοτε στα όρια του λαϊκισμού και της γραφικότητας παρεμβάσεις του επικεφαλής του- ένα σαφές ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα με ελκυστικά για ένα τμήμα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας χαρακτηριστικά. Όπως το παράδειγμα της λήψης των μέτρων για τον εξορθολογισμό της διαχείρησης της ανθρωπιστικής κρίσης της λαθρομετανάστευσης πιστοποιεί, ο ΛΑΟΣ που πρόσκαιρα ίσως προκαλέσει εκλογική ζημιά στη Νέα Δημοκρατία δύναται μέσω του καθαρού και αιχμηρού πολιτικού λόγου του να συμβάλλει στη προώθηση δεξιών θέσεων και να ενισχύσει τις ελκτικές δυνάμεις του μαγνητικού πεδίου του κεντροδεξιού χώρου μέσω της προβολής –έμμεσης και άμεσης- των βαθύτερων -πέραν του οικονομισμού- δεξιών αρχών και αξιών: Πίστη στην υπερβατικότητα, στο ιδεώδες του ηρωϊσμού και στην ετερότητα-ιδιοπροσωπεία του ανθρώπου, των κοινοτήτων, των εθνών. Η λάμψη και η καθαρότητα των αξιών της κεντροδεξιάς νοηματοδοτεί σε μια εποχή πνευματικής ένδοιας και αδιέξοδου υλισμού την ανθρώπινη ύπαρξη και ζωή και υπερβαίνει την αυτιστική λογική της περιχαράκωσης της πολιτικής σκέψης και πράξης στην προώθηση διαχειριστικών μοντέλων της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Μόνον μετά την εδραίωση της κυριαρχίας στο πεδίο των ιδεών και της ηθικής θα καταστεί εφικτή η εφαρμογή από τη Νέα Δημοκρατία κεντροδεξιών πολιτικών και αποφάσεων στην καθημερινή πολιτική πράξη, διότι τότε θα έχει εξασφαλιστεί η κοινωνική συναίνεση. Υπό αυτό ακριβώς το πρίσμα η σημερινή συγκυρία είναι μια ιστορική πρόκληση ανατροπής των υφισταμένων ιδεολογικών συσχετισμών, ικανή να οδηγήσει -εάν αντιμετωπιστεί επιτυχώς και με μακρόπνοη στρατηγική- τη χώρα σε μια νέα τροχιά αντάξια της ιστορικής πορείας και των πεπρωμένων του γένους «Ζούμε μια στιγμή απελευθέρωσης της πολιτικής όρασης και της πολιτικής συνείδησης από ποικίλες και για χρόνια καλλιεργημένες δουλείες. Και ο πολιτικός κόσμος οφείλει να αξιοποιήσει αυτήν τη στιγμή για μια συνολική αναβάθμιση της πολιτικής μας ζωής. Η κοινωνική και η γενικότερη ανάπτυξη θα χωλαίνει όσο η πολιτική μας ζωή βαδίζει με άνισα ανεπτυγμένα μέλη…» (Παύλος Μπακογιάννης).

“Πρωϊνή Γνώμη” Πατρών, 7 Σεπτεμβρίου 2009