Η απορία και το ερώτημα του Γερμανού καθηγητή εύλογα: «Μα καλά γιατί εγκαταλείπουν οι νέοι ‘Ελληνες επιστήμονες την πατρίδα τους σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία; Στη κατεστραμμένη Γερμανία του ‛45 η νέα γενιά δεν κατέφυγε σε χώρες που δεν είχαν πληγεί από τη λαίλαπα του πολέμου. Έμεινε εδώ και πρωτοστάτησε στο Γερμανικό θαύμα». Παιδί της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, γαλουχημένος στα νάματα του Γερμανικού Κλασικισμού και του θαυμασμού της Ελληνικής Αρχαιότητος αδυνατεί να κατανοήσει τα τεκταινόμενα στη σύγχρονη Ελλάδα. Η Ελλάδα γι‛αυτόν είναι ένας ισότιμος εταίρος στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, ισάξιος μέτοχος της πορείας προς την Ευρωπαϊκής ενοποίηση.
Τι να αποκριθεί κανείς στο σεβάσμιο Γερμανό καθηγητή; Να αναφερθεί στο εξαχρειωμένο και διεφθαρμένο κράτος που αδυνατεί εδώ και 30 έτη να δημιουργήσει συνθήκες ισονομίας και ισοπολιτείας; Να επιχειρήσει να περιγράψει τους σπιθαμιαίους επαγγελματίες της πολιτικής, τα έρμαια του πολιτικαντισμού, του λαϊκισμού, της διαφθοράς, της οικογενειοκρατίας, του ρουσφετιού και της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος; Να μιλήσει κανείς για τη κρατικοδίαιτη και εσωστρεφή ιθύνουσα οικονομική τάξη των τελευταίων δεκαετιών που ανακυκλώνει το μεταπρατισμό και τα αδιέξοδα του δημοσίου τομέα; Nα στιγματίσει τη δημαγωγία και τον καιροσκοπισμό των μέσων μαζικής ενημέρωσης (ΜΜΕ), αλλά και τη διαπλοκή τους με την εξουσία; Να θέσει το δάκτυλο εις τον τύπον των ήλων των εκλογικών αποτελεσμάτων των τελευταίων δεκαετιών που πιστοποιούν τόσο την στρουθοκαμηλική συμπεριφορά της κοινωνίας όσο και την αλλοτρίωση των προτεραιοτήτων της;
Όλα τα ανωτέρω δημιουργούν αναντίρρητα ένα ζοφερό περιβάλλον παρακμής και αλλοτρίωσης. Χιλιοειπωμένες διαπιστώσεις… Αρκούν όμως για να ερμηνεύσουν το κύμα φυγής που συχνά περιγράφουν τα ΜΜΕ της ημεδαπής και της αλλοδαπής; Η πατρίδα δεν έχει διέλθει πολύ χειρότερες στενωπούς; Πολέμους, κατοχές, πείνες, δικτατορίες, ανταρσίες, διχασμούς; Γιατί οι νέοι επιστήμονες τότε δεν επέλεξαν την οδό της εγκατάλειψης της πατρίδας;
Τα τελευταία 40 περίπου χρόνια επικράτησαν στην Ελλάδα ένας στείρος οικονομισμός και η επιδίωξη του εύκολου κέρδους. Αξίες όπως η πατρίδα, η οικογενειακή και κοινοτική αλληλεγγύη, η κοινωνική προσφορά απαξιώθηκαν από τη κραταιά αριστερόστροφη διανόηση της τυφλής διεκδίκησης δικαιωμάτων, της υπόθαλψης της αυθαιρεσίας (ας αναλογιστεί κανείς τα κατειλημμένα δημόσια κτίρια της πόλεως μας), της αδιαφανούς κοινωνικής ανέλιξης, της μετριότητας, της επιλεκτικής μνήμης (έως και ο ρίψασπις της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας 2006 επέστρεψε στα πάτρια εδάφη για να τιμηθεί!), της ελαστικής ηθικής… Στο επίκεντρο των επιδιώξεων ήταν και είναι το κέρδος, η προβολή, το ατομικό συμφέρον, η ευκολία. Για ποιο λόγο λοιπόν να αγωνιστεί ο νέος σήμερα για την ανασυγκρότηση της πατρίδας και να μην καταφύγει στην δήθεν ευκολία της Εσπερίας; Τα πάρτι, γιατί οι τελευταίες δεκαετίες ήταν ένα αέναο πάρτι, και η ευημερία με δανεικά δημιουργούν ανθρωπάρια με υπερτροφικό εγώ, θύματα του ωφελιμισμού, της φλυαρίας, της μόδας, των διασκεδάσεων…
Η ανασυγκρότηση της πατρίδας δεν θα βασιστεί σε είλωτες των ηδονών και της ελαφρότητας. Θα πραγματωθεί από όσους πιστεύουν πως «όταν σε καταδιώκει η Ελλάδα, τότε αξίζει να είσαι Έλληνας» (Παναγιώτης Κανελλόπουλος). Θα στηριχθεί σε πολεμιστές της γης, της θάλασσας και των μηχανών, σε αναχωρητές του πνεύματος και του Λόγου, σε μαχητές της επιχειρηματικότητας και της επιστήμης, σε οδοιπόρους των δύσκολων καιρών… Η επανεκκίνηση της πατρίδας απαιτεί θεληματικότητα, ειλικρίνεια, αυτοκριτική, τόλμη, επιδίωξη της αριστείας, ρίσκα, καινοτομίες, μοναχικότητα και ειλικρινή συντροφικότητα, και κυρίως βιωμένη αυτοπεποίθηση και βεβαιότητα για τη σοφία και την ποιότητα που κομίζει ο τρόπος του Ελληνικού πολιτισμού στο σύγχρονο χειμαζόμενο κόσμο… Υπάρχουν ανάμεσα μας πολίτες- οπλίτες, έτοιμοι να βγουν στο πεδίο της δράσης; «Καλά καλά ούτε συ Απόγνωση δεν ξέρεις τι σημαίνει άνθρωπος…» (Κική Δημουλά).
“Πελοπόννησος της Κυριακής”, 5 Φεβρουαρίου 2012
www.newsplus.gr, 10 Φεβρουαρίου 2012