。。。 Να πούμε τρεις φορές “παρ’ όλ’ αυτά”, τρεις φορές να φτύσουμε στις παλάμες μαs όπως ένας παλιός στρατιώτης κι έπειτα να προχωρήσουμε μπροστά, να συνεχίσουμε τον δρόμο μας, όμοιοι με σύννεφα του δυτικού ανέμου, προς το άγνωστο… Georg Heym
Verona
Ανάμεσα μας έπεσε η βροχή της λησμονιάς.
Μέσα στην κρήνη σκοτεινιάζουν τα νομίσματα.
Πάνω στον τοίχο η γάτα
στρέφει το κεφάλι προς τη σιωπή,
δεν μας αναγνωρίζει πια.
Το αδύναμο φως της αγάπης
χαμηλώνει πάνω στ΄ αστέρινα της μάτια.
Τρίζουν στον πύργο οι τροχοί του ρολογιού
και χτυπούν με καθυστέρηση την ώρα.
Η γη δεν μας χαρίζει διόλου χρόνο
πιο πέρα από το θάνατο.
Ραμμένες μέσα στης νύχτας το υφάδι
βουλιάζουν οι φωνές
ανεύρετες.
Δυο περιστέρια πετούν απ΄ το περβάζι του παραθυριού.
Η γέφυρα φυλάει τον όρκο.
Αυτή η πέτρα,
μες στα νερά του Ετς,
υπέροχα ζει μες στη σιωπή της.
Και καταμεσής στα πράγματα
το πένθος.
Peter Huchel