Του Δρ. Π. Κ. Αλεξόπουλου
Η συγκρότηση της νέας κυβέρνησης συνοδεύθηκε από μια ευχάριστη έκπληξη για το δυτικό άξονα της χώρας: Επτά μέλη της έλκουν την καταγωγή τους από τη Δυτική Ελλάδα. Ανάμεσα τους ξεχωρίζει η περίπτωση του κ. Νίκου Νικολόπουλου που παρά τη μακρά θητεία του στα έδρανα του κοινοβουλίου δεν είχε αναλάβει υπουργικά καθήκοντα. Ξεχωρίζει για δυο λόγους: Τόσο διότι αναδεικνύει την έντονη κάθετη κοινωνική κινητικότητα που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία, όσο και διότι προβάλλει μια επιτυχημένη προσωπική πορεία που ομοιάζει με επίπονο αγώνα αντοχής ανώμαλου δρόμου.
Η εργατική συνοικία της Αγίας Τριάδας στην Πάτρα δεν συνιστούσε εφαλτήριο προδιαγεγραμμένης τροχιάς προς της επιτυχία. Ούτε η οικονομική ένδεια των κατώτερων στρωμάτων της μεταπολεμικής Ελλάδας εξασφάλιζε την απρόσκοπτη αφοσίωση στα γράμματα ή προμήνυε μια λαμπρή πολιτική σταδιοδρομία. Παρά το δυσμενές περιβάλλον εκκινήσεως ο κ. Νικολόπουλος κατέδειξε στην πράξη για μια ακόμα φορά πως στην Ελλάδα ο διαχωρισμός των κοινωνικών στρωμάτων δεν είναι στεγανός. Οι ατομικές δεξιότητες, η εργατικότητα και η τύχη οδηγούν στην προκοπή και στο διεμβολισμό των ταξικών διαχωρισμών. Αυτή η κοινωνική κινητικότητα συνιστά κίνητρο δημιουργίας και σκληρής δουλειάς ειδικά στους τρικυμισμένους καιρούς μας διότι πιστοποιεί πως η πλαγιοκόπηση της αναξιοκρατίας από τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας είναι παρά τις δυσχέρειες «στο χέρι μας».
Η ανυπομονησία, η βιασύνη και η παραίτηση στην πρώτη δυσκολία συνιστούν στοιχεία της ελληνικής νοοτροπίας. Ο Έλληνας τα θέλει όλα, εδώ και τώρα και άκοπα. Η πολιτική καριέρα του κ. Νικολόπουλου στο λυκαυγές της διαγραφόταν σαν αγώνας ταχύτητας προς την κορυφή. Ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά, μια συγκρουσιακή αντίληψη της πολιτικής και μια αιχμηρή, συχνά επικοινωνιακά άστοχη, εκφορά του πολιτικού λόγου οδήγησαν σε ποικίλους εκτροχιασμούς και επιβράδυνση της ανοδικής πορείας. Η εργώδης και συστηματική σπουδή λαθών και παραλείψεων επέφερε όμως την υπέρβαση των ανωτέρω αδυναμιών. Η αταλάντευτη προσήλωση στο σκοπό της προσφοράς στην κοινωνία και οι διαρκείς διορθώσεις της πορείας εξασφάλισαν την παραμονή στην κοινοβουλευτική κονίστρα για πάνω από δυο δεκαετίες. Η προσπάθεια είχε βαθμιαία εξελιχθεί σε αγώνα αντοχής ανώμαλου δρόμου. Η ζωή τα φέρνει συχνά έτσι, ώστε να απαιτείται υπομονή και επιμονή, αναπροσαρμογές στρατηγικής, ακαταπόνητη αγωνιστικότητα και αυξημένες αντοχές για την επίτευξη των στόχων, για να γυρίσουμε τη ρευστότητα των καιρών με το μέρος μας… Οι αρετές αυτές ίσως φανούν χρήσιμες στην πορεία εξόδου της ελληνικής κοινωνίας από την παρούσα κρίση, αφού η πορεία αυτή θα είναι μάλλον ένας επίπονος μαραθώνιος…
Το πεδίο της απασχόλησης σε μια κοινωνία με 22% ανεργία είναι εκ των πραγμάτων ναρκοθετημένο, ενώ οι ακροβολισμένοι ελεύθεροι σκοπευτές καραδοκούν. Ο συμπολίτης υφυπουργός έρχεται σήμερα αντιμέτωπος με την Σκιά που πέφτει κατά τον Τ. S. Eliot ανάμεσα στη θεωρία και στην πραγμάτωση της. Στην επιτυχή δίοδο της στενωπού ίσως συμβάλλει η αντίληψη του ότι η πεμπτουσία της ανθρώπινης εμπειρίας είναι πρωτίστως η ζωή του μεμονωμένου ανθρώπου, οι έγνοιες του, οι χαρές του, τα βάσανα του και όχι η ιστορία των μεγάλων και των δυνατών… Μια τέτοια προσέγγιση δύναται να συνεισφέρει στη προώθηση της κοινωνικής συνοχής και των επιχειρηματικών πρωτοβουλιών ως αντίδοτα στη παρακμή, στην αδράνεια και στη γραφειοκρατικοποίηση της πολιτικής διότι έχει ως κέντρο τον άνθρωπο και όχι τη νομή της εξουσίας…
http://www.pelop.gr/?page=article&DocID=40523&srv=28 6 Ιουλίου 2012
Πελοπόννησος της Κυριακής, 8 Ιουλίου 2012
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Δυο Διδάγματα και μια Πρόκληση
Posted in Καταγραφές στα ελληνικά
Το ακόλουθο κείμενο δημοσιεύθηκε τη Μεγαλοβδομάδα που πέρασε στην εφημερίδα «Πελοπόννησος». Θυμόμουν καλά πως το είχα κρατήσει διότι με είχε εντυπωσιάσει ο τρόπος που ξεγυμνώνει και εκθέτει με λόγια απλά και άμεσα την ιδιοτέλεια της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, τη μονομερή και μονομανική ενασχόληση μας με το χρήμα, τα δάνεια, τα χρέη. Αυτός ο εγκλωβισμός συνιστά απόρροια της κυριαρχίας του οικονομισμού τις τελευταίες δεκαετίες και της ληστρικής αφαίμαξης του κοινωνικού σώματος τη τελευταία διετία… Το «ξετρύπωσα» την περασμένη Δευτέρα ανάμεσα σε σημειώσεις και σωρούς αποκομμάτων στην Πάτρα με θέα τον Πατραϊκό και την Παλιοβούνα…
Γερμανικές Αποζημιώσεις
Του Δημήτρη Αβραμίδη
Κοιτάζω τους πολιτικούς που μάς μιλάνε για τις γερμανικές αποζημιώσεις και που τις σχετίζουν με το μέγεθος του δημοσίου χρέους. Να πάρουμε δηλαδή από του Γερμανούς, ως κατοχική αποζημίωση, τα τριακόσια τόσα δισεκατομμύρια που χρωστάμε σήμερα και να ξοφλήσουμε μια και έξω.
Με πιάνει μια ντροπή κάθε φορά που συναντάω αυτή τη λογική. Ολόκληρος ο ανδρικός πληθυσμός στα Καλάβρυτα. Το Δίστομο. Οι νεκροί της εθνικής αντίστασης. Οι υλικές καταστροφές. Οι νεκροί από την πείνα και τις κακουχίες. Οι άνδρες που πολέμησαν στην Αλβανία. Τι είναι όλα τούτα; Είναι λεφτά που τα ζητάμε πενήντα χρόνια μετά για να πληρώσουμε δάνεια που εμείς πήραμε και που κυρίως πήγαν στην κατανάλωση.
Πρέπει να είμαστε μια ολωσδιόλου ξεδιάντροπη γενιά. Όχι μόνο υποθηκεύσαμε το μέλλον των παιδιών μας, αλλά επιπλέον ζητάμε να εισπράξουμε εμείς τώρα, για όσα υπέστησαν οι γονείς και οι παππούδες μας. Εκείνοι οι στίχοι του Ντίνου Χριστιανόπουλου μου έρχονται στο νου με κάτι τέτοια, οι στίχοι που λένε: «Καημένε Μακρυγιάννη να ‘ξέρες/ γιατί το τζάκισες το χέρι σου./ Το τζάκισες για να χορεύουν σέικ/ τα κωλόπαιδα»…
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Χαμάδα
Posted in Uncategorized
H ΑNAIΔΕΙΑ, η ευτέλεια και η θλιβερή αισθητική του μικροαστού Ελληναρά αναδείχθηκαν μέσω της συνέντευξης του Αλέξη Τσίπρα στο CNN (μαντάμ Μέρκελ…). Αναδεικνύονται επίσης από τα πρακτικά των συναντήσεων των πολιτικών αρχηγών με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας… “Τιτανομαχiες” σπιθαμιαίων πολιτικών αναστημάτων, δίχως ίχνος αντίληψης της κρισιμότητας των καιρών και των διακυβευμάτων όχι τόσο για το Ελληνικό κράτος, όσο για το Γένος… Γιατί το Γένος για να ανοίξει τα φτερά του έχει ανάγκη υπερεθνικά περιβάλλοντα, έχει ανάγκη σήμερα την Ευρωπαϊκή Κοινοπολιτεία… Το πείραμα του εθνικού κράτος δεν ευδοκίμησε στην Ελλάδα… Ίσως γιατί η ελληνική ταυτότητα -σε πείσμα των εγχώριων κηρύκων του Διαφωτισμού- δεν είναι άμεσα συνδεδεμένη με το εθνικό κράτος… Πιθανολογώ πως θα τρίζουν τα κόκαλα του Παλαιολόγου, του Πατροκοσμά, του Μακρυγιάννη, του Παπαναστασίου, του Δραγούμη, του Σεφέρη, του Βενιζέλου, του Θεοτοκά, του Γούναρη, του Κανελλόπουλου, του Καραμανλή, του Γεωργίου Παπανδρέου, του Μεταξά, του Γεωργίου Φραντζή, του Τσάτσου, του Ηλιού, του Παλαμά, του Καβάφη, του Σοφούλη και τόσων άλλων με την κατάντια της ηγέτιδας τάξης των Ελλήνων… Η Ελλάδα που δημιούργησε ο “Μεγάλος που ακόμα ζει και μας οδηγεί” προελαύνει… προς τον Άδη και την ευτέλεια… Καλό δρόμο Συνέλληνες…
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Οι θλιβεροί μικροαστοί ως ηγέτες…
Posted in Uncategorized
Πριν από 66 χρόνια η έξαλλη Αριστερά του μακαρίτη του Ζαχαριάδη προσπάθησε να εκβιάσει τις δημοκρατικές διαδικασίες με αποτέλεσμα την ηθική πρωτίστως απομόνωση της και στη συνέχεια τη συντριβή της στο πεδίο των μαχών… Ας ρωτήσει ο Αλέξης τον γερο-Γλέζο… Ίσως κάτι διδαχθεί… Το σύνθημα “ή εμείς ή αυτοί” που κυριάρχησε στην προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ και η αλαζονική στάση του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στις διαδικασίες συγκρότησης κυβέρνησης είναι πέρα από το πολίτευμα του μέτρου, της μετριοπάθειας και της συνύπαρξης… Eίναι εκτός δημοκρατικής κουλτούρας… όπως άλλωστε εκτός δημοκρατικής κουλτούρας είναι και ο αριστερός εξτρεμισμός της κουκούλας και των βανδαλισμών, που τόσο εντέχνως υποθάλπτει και καλύπτει πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ…
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Χαμάδα
Posted in Uncategorized
…Tα αποτελέσματα των εκλογών της περασμένης Κυριακής κατέδειξαν για μια ακόμα φορά πως κουμάντο σε τούτο τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες κάνουν οι μικροαστοί που τώρα “πανικόβλητοι μπροστά στις δυσκολίες το βάζουν στα πόδια όπως πριν έτρεχαν όλοι μαζί με μέθη και ευφορία στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση της “φούσκας” του φθηνού και εύκολου χρήματος…” Η χώρα χρειάζεται τούτη την ώρα υπομονή για να περάσει η καταιγίδα, ψυχραιμία, συνείδηση ιστορικής συνέχειας και έχει ανάγκη πολύ περισσότερο σπονδυλικές στήλες παρά μυαλά…
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Xαμάδα…
Posted in Uncategorized
Του Δρ. Π. Κ. Αλεξόπουλου
Η εικόνα των χειρονομούντων αγανακτισμένων πολιτών στη πλατεία Συντάγματος με φόντο το κοινοβούλιο σκιαγραφεί με εξαιρετική ενάργεια την συναισθηματική πλημμυρίδα που πυροδότησαν η απανθρωπία της μνημονιακής καταιγίδας και η οικτρή διάψευση των ελπίδων που είχαν δημιουργήσει τα κάλπικα συνθήματα των εκλογών του 2009 («λεφτά υπάρχουν»…). Η βουλή που υπερψήφισε τη φορολογική καταλήστευση της χειμαζόμενης μεσαίας τάξης, που οδήγησε την επιχειρηματικότητα στον Καιάδα και δυναμίτισε την κλυδωνιζόμενη εθνική κυριαρχία προέκυψε μέσω καθολικής, δημοκρατικής ψηφοφορίας. Δεν επιβλήθηκε από ξένες δυνάμεις, ούτε από εντόπια οικονομικά συμφέροντα… Το εκλογικό σώμα για μια ακόμα φορά είχε σαγηνευθεί από τον λαϊκισμό του αυλητή και πεισματικά αρνιόταν πως ο βασιλιάς ήταν γυμνός…
Σε μια εβδομάδα οι πολίτες καλούνται να προσέλθουν εκ νέου στις κάλπες για να εκλέξουν τα μέλη του νέου κοινοβουλίου. Η οργή για τη ραγδαία επιδείνωση της ποιότητας ζωής, για την ένδεια που επέφεραν οι αδιέξοδες, δειλές, κοντόφθαλμες και αντεθνικές πολιτικές της τελευταίας διετίας, αλλά και για την ιδιότυπη δικαστική ασυλία που απολαμβάνει εδώ και δεκαετίες η πολιτικοοικονομική νομενκλατούρα μοιάζει με ηφαιστειακή λάβα που απειλεί στο διάβα της να σπείρει τον όλεθρο. Απειλεί να καταστεί δύναμη αυτοκαταστροφική. Εάν εκφραστεί με εκλογικές επιλογές άρνησης, αποχής, τυφλής αντίδρασης ή κονιορτοποίησης του πολιτικού συστήματος, τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος του χάους, της ναρκοθέτησης της δημοκρατίας και της επικράτησης των άκρων…
Η σωρευμένη οργή δύναται να μετουσιωθεί σε επιλογή δημιουργίας, ποιότητας και απόπειρας υπέρβασης των αδιεξόδων… Πώς μπορεί να καταστεί τούτο εφικτό στο σημερινό βαλτώδες περιβάλλον; Μόνη οδός διαφυγής είναι η επιλογή των αρίστων. Τα ψηφοδέλτια των κομμάτων κοσμούνται από υποψηφίους –έστω και λίγους- με οξύτατο πολιτικό αισθητήριο, με πάθος κοινωνικής προσφοράς, με ηθική ακεραιότητα, με έγνοια για τα κοινωνικά αδιέξοδα, με περγαμηνές αποτελεσματικότητας, με ρεαλιστική προσέγγιση της σημερινής πραγματικότητας, αλλά και με συνείδηση της Ελληνικότητας και της ιστορικής και πολιτισμικής συνέχειας τούτου του Γένους που έρχεται από μακρυά για να πάει μακρυά (πολύ πιο μακρυά από μνημόνια, κρίσεις, μικρονοϊκούς εγωϊσμούς, πολιτικές σταδιοδρομίες). Ζητείται επειγόντως μια νέα «ομάδα των Ιαπώνων», για να γονιμοποιήσει τα πολιτικά κόμματα με ήθος, συνέπεια, αλήθεια, ποιότητα, πραγματισμό, νέες ιδέες, αγάπη για τη πατρίδα, πνεύμα γόνιμης αντίστασης, δημιουργικότητα, εργατικότητα, πίστη στα πεπρωμένα του Γένους εντός της ευρωπαϊκής κοινοπολιτείας. Οι επιλογές του παρελθόντος με γνώμονα μικροπολιτικά και ρουσφετολογικά συμφέροντα και με την ασφάλεια που δημιουργούσαν οι λαϊκίστικες παρωπίδες τοποθέτησαν το πιστόλι στο κρόταφο μας… Ας μην τραβήξουμε τη σκανδάλη. Ας εκλέξουμε τους καλύτερους, για να δοθεί μια ντουφεκιά ελπίδας… Από εδώ και εμπρός καλούμαστε πρωτίστως να εμποδίζουμε «τους μέτριους ή τους ακατάλληλους ν΄ανέρχονται, για να μπορούν οι άριστοι, κατεβαίνοντας να πραγματοποιήσουν το αληθινό γεγονός της δημοκρατίας» (Παναγιώτης Κανελλόπουλος).
www.newsplus.gr 2 Mαϊου 2012
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Αντί ψήφου διαμαρτυρίας Επιλογή των Αρίστων
Posted in Καταγραφές στα ελληνικά
Aύριο κλείνουν 57 χρόνια από την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ για αυτοδιάθεση-ένωση. Ταπεινή σπονδή σε μια ακόμα έξαρση της πολεμικής Αρετής των Ελλήνων, που δεν δεσμεύεται και δεν τιθασεύεται εύκολα… Ο αγώνας της ΕΟΚΑ είναι μια εποποιία του μαχόμενου Νέου Ελληνισμού… Οι στρατηγικές ανταρτοπολέμου που εφάρμοσε στη πράξη και συνέγραψε αργότερα ο Γρίβας-Διγενής αποτέλεσαν τμήμα της διδακτέας ύλης σε Βρετανικές στρατιωτικές σχολές. Το εγχειρίδιο «στρατηγικές ανταρτοπολέμου» το ξετρυπώσαμε μέσα από μια αραχνιασμένη βιβλιοθήκη του ΚΕΤΧ πριν από περίπου ένα χρόνο με έναν συνοπλίτη (Θ.Δ.) και εμπλουτίσαμε τις βιβλιοθήκες μας με φωτοαντίγραφα του (το πρωτότυπο επιστράφηκε στη θέση του…).
Το αντάρτικο της ΕΟΚΑ ήταν ένας αγώνας ελευθερίας, αυτοδιάθεσης και δυναμικού παρόντος στην ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού. Αιτήματα που κινούνται στον αντίποδα της κυρίαρχης τα τελευταία χρόνια κουλτούρας της αρπαγής σε περιβάλλον μηδενικής προσπάθειας και αυξημένης ανεκτικότητας, στο οποίο κυριαρχούν η ψευδοεπαναστατική ιδεολογία της ευκολίας και ο τραμπουκισμός των εξεγερμένων εγώ… Το να θυσιάζεσαι για κοινές αξίες και να βιώνεις στη πράξη τη συνέχεια του Γένους και της παράδοσης του είναι πέρα από μια ζωή αυτοσκοπό από ένα βίο φιλοτομάρη… Σε τούτο το σημείο εντοπίζεται η «εκρηκτική» επικαιρότητα του μηνύματος του αντάρτικου του ’55-’59…
ΥΓ. Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος εργαζόταν ως εκφωνητής στο BBC όταν ξέσπασε το αντάρτικο…Οι Εγγλέζοι χαρακτήριζαν την ΕΟΚΑ οργάνωση τρομοκρατική. Αρνούμενος να χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο χαρακτηρισμό παραιτήθηκε και πήρε το δρόμο για τη Μεσόγειο… Άλλοι καιροί, άλλα ήθη… Ζωή (με Ζ κεφαλαίο δίχως εκπτώσεις…)…
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Μνήμη ΕΟΚΑ
Posted in Uncategorized
Στον Ηλία
Αναπολώ την αισιοδοξία και τη σιγουριά του παρελθόντος: Εδραιωμένο πολιτικό σύστημα, σταθερές θέσεις εργασίας, μισθοί αυξανόμενοι, οικονομική ανάπτυξη (με δανεικά)… Νοσταλγώ τα μανιχαϊστικά ερωτήματα του τότε: Να πάνε οι S300 στην Κύπρο ή όχι, αθώοι ή ένοχοι ο Ανδρέας και ο Κοσκωτάς, υπάρχει σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου ή όχι, έχουν ηθικό δικαίωμα οι Αμερικανοί να εισβάλουν στο Ιράκ ή όχι, αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες ή όχι…
Αυτά τα ερωτήματα μάς ταλάνιζαν τότε που θεωρούσαμε πως κατανοούμε τον γύρω μας κόσμο…
Σήμερα το σκηνικό αλλάζει με καλειδοσκοπικούς ρυθμούς. Βεβαιότητες πλέον δεν υπαρχουν. Οι σημαίες υποστέλλονται εν μια νυχτί (διάβαζε Αχαϊκή Τράπεζα). Κάλπικα παιχνίδια με θύματα αδέλφια του μόχθου και της προκοπής. Θυσίες στο βωμό των σκοπιμοτήτων της Αυλίδος, για να φυσήξει ο ούριος άνεμος για την Τροία της προόδου και της ανάπτυξης… Έως την άλωση της μεσολαβούν όμως δέκα χρόνια…και η άλωση της συνδέεται με καταστροφές ναών και ύβρεις. Το ταξίδι της επιστροφής στοιχειώνεται έτσι από οδυνηρές περιπλανήσεις… Κινούμενη άμμος το παρόν… Αδυναμία αντίληψης και κατανόησης των μεταλλαγών και των ριζικών ανατροπών… Το μέλλον στη κόψη του επισφαλούς…
Πασχίζω απεγνωσμένα (και στροθοκαμηλικά;) να βρω καβούκι να κρυφτώ… Οχυρώνομαι στις εμμονές μου: Μόνες ελπίδες η παιδεία, η πίστη στο πεπρωμένο του τόπου και στην αλήθεια του Λόγου, ο έρωτας αλλά και η φωτιά της προκοπής που σιγοκαίει ακόμα μέσα μας… «ο λαός των λειψάνων ζει και βασιλεύει//χιλιόψυχος. Το πνεύμα και στο χώμα λάμπει.// Το νιώθω. Με σκοτάδια μέσα μου παλεύει» (Kωστής Παλαμάς). Πώς γίνεται να γυρίσουμε την ρευστότητα των καιρών με το μέρος μας; Πως γίνεται να πάψουμε να ‛μαστε όμηροι και έρμαια της εποχής μας;
www.newsplus.gr 27 Μαρτίου 2012
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κινούμενη Άμμος
Posted in Καταγραφές στα ελληνικά
«Είναι ορισμένα τα πράγματα που σου επιτρέπουν ο ουρανός, η γη και η θάλασσα στην Ελλάδα ή αλλού. Που σου επιτρέπουν να πιστέψεις, να χτίσεις, να σκιαγραφήσεις, να ζήσεις ή να μιλήσεις. Μια στραβή κίνηση παραμικρή και όλα μπορεί να πέσουν στην άβυσσο (…). Μια τέτοια εποχή φαντάζει και η δική μας στα περισσότερα από τα τωρινά καμώματά της εδώ σήμερα. Παραγνώρισε τα ορισμένα εκείνα πράγματα που σου επιτρέπει το πνεύμα του τόπου -παραγνώρισε το επιτρεπόμενο»…
Ζήσιμος Λορεντζάτος
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Χαμάδα
Posted in Uncategorized
