Καταγραφές Λόγου

…Να φαντάσου πως στέκεις εμπρός σ’έναν μεγάλο πίνακα με δεκάδες ρολόγια, ρολογάκια, δείκτες, χρωματιστά φώτα, καμπανάκια. Σου ζητούν να μάθεις να περιγράφεις αυτόν τον πίνακα και το βρίσκεις δουλειά πολύ δύσκολη ανιαρή και τελείως άχρηστη. Κάτι τέτοιο συμβαίνει συχνά και με την ιστορία…

[Το σημαντικό είναι] να δεις πώς λειτουργεί ο μεγάλος αυτός πίνακας, τι κάνει τα φωτάκια ν’αναβοσβήνουν και τα ρολόγια να γυρίζουν, και κυρίως –κυριότατα- να καταλάβεις τι μετρά ο πίνακας. Γιατί τότε θα δεις πως η Ιστορία μετρά τη ζωή μας, τη ζωή τη δική μου και τη δική σου και των δικών σου, όχι σε κάποιον αόριστο, περασμένο χρόνο αλλά σήμερα, εδώ που μιλάμε, τώρα…

 Αθηνά Κακούρη, 1821- Η αρχή που δεν ολοκληρώθηκε. www.patakis.gr

He checked his watch-  forty minutes to go… His watch was a Casio, it was splash- proof, and it did exactly one thing, which was to tell the bloody time. This was another point of difference between him and guys these days. They all wore James Bond watches with separate chronometer dials, resistant to a depth of one thousand meters. What the hell did they think was going to happen to them? That they would be thrown clear from the high street stores where they worked and sink to the bottom of the Mariana Trench, from which they would swim clear only owing to their ability to time events to the split second? Those guys wouldn’t know a fraction of a second if it jumped up and denied them an Olympic medal. They had no concept of what could be won and lost in one. Time was wasted on this new breed of man who could spend a whole night with a woman and then upload it in less than a minute…

Chris Cleave, ‘Gold’,  SimonandSchuster.com

-Γιαγιά πως τ’αντέχεις ολ’αυτά; Τη ρώτησε ξαφνικά.

-Ο καιρός όλα τα θεραπεύει, παιδί μου, είπε και έμεινε σκεφτική, κι ύστερα: -όλα, ακόμα και την αρρώστια της ζωής.

Την αρρώστια της ζωής;

-Σε ταλαιπωρεί το κρύο και η ζέστη, σε φοβίζουν βροντές και σεισμοί, τρέμεις για τους δικούς σου. Κι ύστερα σε βασανίζει το κορμί σου, σε πληγώνουν οι γύρω σου. Πρέπει κάποτε να ησυχάσεις και απ’αυτήν…

Σάββας Παύλου, Τρία Διηγήματα, “Νέα Ευθύνη”- Περιοδικό Ελευθερίας και Γλώσσας, Τεύχος 19, Σεπτέμβριος- Οκτώβριος 2013

old coat … drawing on crumpled paper, charcoal ,  by Dora Bratelj

Του Δρ. Π.Κ. Αλεξόπουλου, Ψυχιάτρου

Στο καμίνι της κρίσης ανατράπηκαν στεγανά και έλιωσαν πολυετείς πολιτικές εχθρότητες. Τα δύο πάλαι ποτέ μεγάλα κόμματα, που φιλοδοξούν να εκπροσωπούν το κοινωνικό κέντρο, επέδειξαν «ανίερη» -για το ιδεολογικό αλφαβητάρι της Μεταπολίτευσης- ευελιξία προκειμένου να αγκιστρωθούν στην εξουσία. Δυστυχώς οι ανατροπές δεν αφορούσαν το ήθος του πολιτεύεσθαι. Οι ψίθυροι περί αναξιοκρατίας, διαφθοράς, απαξίωσης της λειτουργίας του κοινοβουλίου αλλά και εξαρτήσεων από εξωθεσμικά κέντρα, που κάθε τόσο σπάζουν τη συνομωσία της σιωπής των κεντρικών μέσων μαζικής ενημερώσεως (ΜΜΕ), αυτό πιστοποιούν και αμαυρώνουν τις όποιες φιλότιμες μεταρρυθμιστικές απόπειρες… Το μονοπάτι εξόδου από την κρίση δεν διανοίγεται όμως με αμαρτωλές έξεις και εξουσιολογνεία. Η διάνοιξη του απαιτεί ηθικό κύρος, όραμα, πάθος προσφοράς, συνείδηση ιστορικής συνέχειας και πίστη στη νομιμότητα. Η πίστη στη νομιμότητα δεν ταυτίζεται αποκλειστικά με κατασταλτικές πολιτικές έναντι των άκρων. Αφορά πρωτίστως τον (αύτο)έλεγχο των λειτουργών της πολιτείας και του πολιτεύματος. Δεν στοχεύει σε πρόσκαιρα επικοινωνιακά κέρδη. Δεν συνιστά μια ακόμα μεσοβέζικη λύση. Αποτελεί καίριο στοιχείο του αναγκαίου αξιακού συστήματος για την έξοδο από την κρίση… Το κοινωνικό κέντρο παίζει σήμερα τα ρέστα του στο παρά πέντε της επέλασης των πολύβουων «συνιστωσών» του λαϊκισμού… Η τράπουλα είναι δυστυχώς σημαδεμένη, διότι τα πρόσωπα που το εκπροσωπούν δεν είναι σπαθιά, ανοίγοντας έτσι την κερκόπορτα στη βία και στον Αριστερό και Δεξιό εξτρεμισμό…

Ίσως πάλι να υπάρχουν άσοι ελπίδας σε κάποια μανίκια που επιβάλλεται επειγόντως να σηκωθούν… Η κινητικότητα που αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια και καταλύθηκε από τις κοινωνικές ανατροπές αποτελεί ακτίνα αισιοδοξίας, μιας και δεν περιορίστηκε στο επίπεδο των ηγεσιών, αλλά διατρέχει το σύνολο του κοινωνικού σώματος. Το καμίνι της κρίσης στάθηκε αφορμή για συναντήσεις δυνάμεων, προσώπων και δυναμικών του κοινωνικού κέντρου που έμειναν όλα αυτά τα χρόνια συνειδητά στο πολιτικό περιθώριο και μακρυά από αμαρτωλά «πάρε- δώσε». Δημιουργικοί επιστήμονες, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, του μόχθου και της προκοπής, επιτυχημένοι επιχειρηματίες και έμποροι διαλέγονται και εντοπίζουν κοινούς τόπους και κοινά αιτήματα: ανταγωνιστικότητα, αξιοκρατία, διαφάνεια, δημοκρατική εμβάθυνση, αποκέντρωση, καλλιέργεια της πολιτισμικής αυτοσυνειδησίας (τι σημαίνει σήμερα να είσαι Έλληνας… να έρχεσαι από μακρυά και να είσαι ταγμένος να πας μακρυά;…), ισότιμη συμμετοχή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι…

Έως σήμερα οι κοινοί τόποι και τα κοινά αιτήματα δεν συνοδεύθηκαν από τακτικές κινήσεις στο ναρκοθετημένο πεδίο της δράσης. Από τη μια, το ενοχικά αλληλοστηριζόμενο πλέγμα συμφερόντων του κυβερνητικού μηχανισμού και των κεντρικών ΜΜΕ μοιάζει ανάχωμα ανυπέρβλητο που τρομοκρατεί και απελπίζει. Από την άλλη, ιδεολογικά βαρίδια και αδράνειες με αναφορές στο παρελθόν και στρουθοκαμηλικές ναρκισσιστικές εμμονές («είμαι Αριστερός, δεν είναι δυνατό να βρεθώ στο ίδιο μετερίζι με τους Δεξιούς») ναρκοθετούν τη σύμπηξη πρωτοβουλιών ικανών να δράσουν ως επιταχυντές στην πορεία δημιουργίας μιας δημοκρατικής πρωτοπορίας. Λειτουργούν σαν βαριά πανωφόρια που ίσως μας προστάστευσαν κατά το καταχείμωνο των σφοδρών ιδεολογικών αντιπαραθέσεων, αλλά τώρα, στο λυκαυγές της νέας εποχής συνιστούν τροχοπέδη στις προσπάθειες μας να ξεχυθούμε τρέχοντας στο λιβάδι του μέλλοντος.

Παραδειγματικός, ανυστερόβουλος ανατροπέας των επίπλαστων κομματικών περιχαρακώσεων, όταν η ιστορική συγκυρία το επέβαλε, υπήρξε ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ανεψιός του εκτελεσμένου για εσχάτη προδοσία Δημητρίου Γούναρη. Αποτίναξε από πάνω του το βαρύ πανωφόρι του εθνικού διχασμού. Βγήκε στο «αντάρτικο» ιδρύοντας το Εθνικό Ενωτικό Κόμμα μόλις 13 έτη και ένα μήνα μετά την εκτέλεση των Έξι. Ίσως ήταν η συγκεκριμένη κίνηση που μπόλιασε καίρια το δημόσιο διάλογο τότε και επέτρεψε τη συγκρότηση σωτήριων για το μέλλον της χώρας συστρατεύσεων τη δεκαετία του ’40.

Αντιμέτωπος με την καίρια πρόκληση της μετουσίωσης των συναινέσεων σε πολιτική δράση βρίσκεται σήμερα κάθε ενεργός πολίτης που ποθεί να σωθεί η κοινωνία από τον σπαραγμό και να τεθεί η πατρίδα σε τροχιά ανασυγκρότησης. Οι κοινοί τόποι είναι η πυξίδα. Το ήθος και τα καθαρά χέρια η αναγκαία συνθήκη. Η πολιτιστική αυτοσυνειδησία και η πίστη στις πανανθρώπινες αξίες του Ελληνισμού ο καταλύτης… Να αποτινάξουμε επιτέλους τα βαριά πανωφόρια από πάνω μας… «Να πούμε τρεις φορές παρ’ όλ’ αυτά, τρεις φορές να φτύσουμε στις παλάμες μας όπως ένας παλιός στρατιώτης κι έπειτα να προχωρήσουμε μπροστά, να συνεχίσουμε τον δρόμο μας, όμοιοι με σύννεφα του δυτικού ανέμου, προς το άγνωστο»… (Georg Heym)

pelop.gr, 30 Σεπτεμβρίου 2013

Σημείωνε ο Παναγής Τσαλδάρης σε χρόνια αλλεπάλληλων κινημάτων και αντιδημοκρατικών εκτροχιασμών τα παρακάτω: “Όταν συνηθίσωμεν να ζώμεν και να κινούμεθα μέσα εις την νομιμότητα, θα γίνωμεν το στερεότερον κράτος και η δικαιοτέρα κοινωνία. Αυτού του πράγματος έχομεν προ παντός άλλου ανάγκη…”. H πολιτεία οφείλει να πατάξει τώρα με αυστηρότητα τις παραβατικές και εγκληματικές πρακτικές του Δεξιού εξτρεμισμού.  Έτσι μόνο θα προστατευθεί η κοινωνική συνοχή και η ειρήνη…  Η ώρα του καθαρισμού της κόπρου του Αυγείου έρχεται αδυσώπητη και δυστυχώς δεν υπάρχουν εδώ και κάποια χρόνια ανεύθυνοι… Ούτε ανεύθυνες πένες… Η  δημοκρατική πρωτοπορία που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση θα είναι μαζί τους αμείλικτη…

Σημείωνε ο Παναγής Τσαλδάρης σε χρόνια αλλεπάλληλων κινημάτων και αντιδημοκρατικών εκτροχιασμών τα παρακάτω: “Όταν συνηθίσωμεν να ζώμεν και να κινούμεθα μέσα εις την νομιμότητα, θα γίνωμεν το στερεότερον κράτος και η δικαιοτέρα κοινωνία. Αυτού του πράγματος έχομεν προ παντός άλλου ανάγκη…”. Ας αναλογιστούν τα λόγια του οι πένες της πεντάρας… που εν μέσω βαθέως θέρους έστρεξαν σε καιρούς ανερμάτιστους και ραγδαίων μεταλλαγών να στηρίξουν εμμέσως ή αμέσως την απροκάλυπτη αυθαιρεσία και τον εξτρεμισμό των καταληψιών του Παραρτήματος και του Μαραγκοπουλείου εν Πάτραις… Αιδώς Αργείοι… Η ώρα του καθαρισμού της κόπρου του Αυγείου έρχεται αδυσώπητη και δυστυχώς δεν υπάρχουν εδώ και κάποια χρόνια ανεύθυνοι… Ούτε ανεύθυνες πένες… Η  δημοκρατική πρωτοπορία που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση θα είναι μαζί τους αμείλικτη…

Dedicated to Karolina and Zois…

…This gives one the feeling that local people, rooted in Trieste, still run the city, in a composed way that they no longer do in most cities of the Western world… There are still prominent citizens whose lives overlap the several spheres, economic and artistic, social and political. It is a tradition here…  (for instance) in the 1760s the Count von Koenigsbrunn was not only Trieste’s chief of police, but also its theatre director…

“Trieste and the meaning of Nowhere”

Jan Morris

“The world, the so-called world, knows everything about Serbia, Yugoslavia… The world, the so-called world, knows everything about Slobodan Milošević. The so-called world knows the truth. This is why the so-called world is absent today, and not only today, and not only here. I don’t know the truth. But I look. I listen. I feel. I remember. This is why I am here today, close to Yugoslavia , close to Serbia…”

 Peter Handke, Serbia, 18.03.2006

A photograph triggering strong feelings amid participants of the IFMSA March Meeting 2002 who visited the Sopoconi Monastery in central Serbia…

“The Flies”

A passage from the article: No Reply from Yugoslavia…

Panos Alexopoulos

…The day of social and cultural program of the IFMSA March Meeting 2002 included a visit to the “Sopoconi” monastery in central Serbia, which is a site under the UNESCO protection program. The  medical students, who paid the visit,  were welcomed by father Savvas, a Serbian monk who had studied in Great Britain. All medical students were, in fact, astonished by his spiritual introduction not only to the history of the monastery, but also to the invaluable significance of the cultural treasurers of this important monument of Faith, such as the Frescos, which are among the most important European works of art of this kind. Moreover, father Savvas’ speech was based on the religious truth that Love and Peace not only among nations, but even more among the different parts of the personality within a human being contribute to its becoming immune to messages and propagation resulting in the perpetual hatred among countries and communities, as well as in mental illnesses. Father Savvas’ impressive and inspiring speech was the echo of the Orthodox spirituality brilliantly lightened by the gentle breeze of the peaceful testimony of Eastern Christianity in the era of globalization…

“The peace across the globe is a request of civilization : a request of sense in relationships among people and peaceful co-existence of national traditions ….” Ecumenical Patriarch Bartholomew

VAGUS-  The IFMSA Newsletter, Spring 2002