Category Archives: Uncategorized

Χαμάδα

Πριν από 66 χρόνια η έξαλλη Αριστερά του μακαρίτη του Ζαχαριάδη προσπάθησε να εκβιάσει τις δημοκρατικές διαδικασίες με αποτέλεσμα την ηθική πρωτίστως απομόνωση της και στη συνέχεια τη συντριβή της στο πεδίο των μαχών… Ας ρωτήσει ο Αλέξης τον γερο-Γλέζο… Ίσως κάτι διδαχθεί… Το σύνθημα “ή εμείς ή αυτοί” που κυριάρχησε στην προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ και η αλαζονική στάση του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στις διαδικασίες συγκρότησης κυβέρνησης είναι πέρα από το πολίτευμα του μέτρου, της μετριοπάθειας και της συνύπαρξης… Eίναι εκτός δημοκρατικής κουλτούρας… όπως άλλωστε εκτός δημοκρατικής κουλτούρας είναι και ο αριστερός εξτρεμισμός της κουκούλας και των βανδαλισμών, που τόσο εντέχνως υποθάλπτει και καλύπτει πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ…

Xαμάδα…

…Tα αποτελέσματα των εκλογών της περασμένης Κυριακής κατέδειξαν για μια ακόμα φορά πως κουμάντο σε τούτο τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες κάνουν οι μικροαστοί που τώρα “πανικόβλητοι μπροστά στις δυσκολίες το βάζουν στα πόδια όπως πριν έτρεχαν όλοι μαζί με μέθη και ευφορία στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση της “φούσκας” του φθηνού και εύκολου χρήματος…” Η χώρα χρειάζεται τούτη την ώρα υπομονή για να περάσει η καταιγίδα, ψυχραιμία, συνείδηση ιστορικής συνέχειας και έχει ανάγκη πολύ περισσότερο σπονδυλικές στήλες παρά μυαλά…

Μνήμη ΕΟΚΑ

Aύριο κλείνουν 57 χρόνια από την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ για αυτοδιάθεση-ένωση. Ταπεινή σπονδή σε μια ακόμα έξαρση της πολεμικής Αρετής των Ελλήνων, που δεν δεσμεύεται και δεν τιθασεύεται εύκολα… Ο αγώνας της ΕΟΚΑ είναι μια εποποιία του μαχόμενου Νέου Ελληνισμού… Οι στρατηγικές ανταρτοπολέμου που εφάρμοσε στη πράξη και συνέγραψε αργότερα ο Γρίβας-Διγενής αποτέλεσαν τμήμα της διδακτέας ύλης σε Βρετανικές στρατιωτικές σχολές. Το εγχειρίδιο «στρατηγικές ανταρτοπολέμου» το ξετρυπώσαμε μέσα από μια αραχνιασμένη βιβλιοθήκη του ΚΕΤΧ πριν από περίπου ένα χρόνο με έναν συνοπλίτη (Θ.Δ.) και εμπλουτίσαμε τις βιβλιοθήκες μας με φωτοαντίγραφα του (το πρωτότυπο επιστράφηκε στη θέση του…).

 

Το αντάρτικο της ΕΟΚΑ ήταν ένας αγώνας ελευθερίας, αυτοδιάθεσης και δυναμικού παρόντος στην ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού. Αιτήματα που κινούνται στον αντίποδα της κυρίαρχης τα τελευταία χρόνια κουλτούρας της αρπαγής σε περιβάλλον μηδενικής προσπάθειας και αυξημένης ανεκτικότητας, στο οποίο κυριαρχούν η ψευδοεπαναστατική ιδεολογία της ευκολίας και ο τραμπουκισμός των εξεγερμένων εγώ… Το να θυσιάζεσαι για κοινές αξίες και να βιώνεις στη πράξη τη συνέχεια του Γένους και της παράδοσης του είναι πέρα από μια ζωή αυτοσκοπό από ένα βίο φιλοτομάρη… Σε τούτο το σημείο εντοπίζεται η «εκρηκτική» επικαιρότητα του μηνύματος του αντάρτικου του ’55-’59…

ΛορεντυατοσΥΓ. Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος εργαζόταν ως εκφωνητής στο BBC όταν ξέσπασε το αντάρτικο…Οι Εγγλέζοι χαρακτήριζαν την ΕΟΚΑ οργάνωση τρομοκρατική. Αρνούμενος να χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο χαρακτηρισμό παραιτήθηκε και πήρε το δρόμο για τη Μεσόγειο… Άλλοι καιροί, άλλα ήθη… Ζωή (με Ζ κεφαλαίο δίχως εκπτώσεις…)…

 

Χαμάδα

«Είναι ορισμένα τα πράγματα που σου επιτρέπουν ο ουρανός, η γη και η θάλασσα στην Ελλάδα ή αλλού. Που σου επιτρέπουν να πιστέψεις, να χτίσεις, να σκιαγραφήσεις, να ζήσεις ή να μιλήσεις. Μια στραβή κίνηση παραμικρή και όλα μπορεί να πέσουν στην άβυσσο (…). Μια τέτοια εποχή φαντάζει και η δική μας στα περισσότερα από τα τωρινά καμώματά της εδώ σήμερα. Παραγνώρισε τα ορισμένα εκείνα πράγματα που σου επιτρέπει το πνεύμα του τόπου -παραγνώρισε το επιτρεπόμενο»…

Ζήσιμος Λορεντζάτος

Παραμονή της Κυριακής του Τελώνη και του Φαρισαίου προ τριετίας…

Τελικά τι άλλο είναι η Σχέση παρά μια αέναη μάχη αλληλοπεριχώρησης, ειλικρίνειας, συμπληρωματικότητας και ερωτικής παράδοσης στον Άλλο;…

Η ετοιμότητα για τη μεγάλη θυσία…

Η εξελισσόμενη διακριτική απόπειρα ερμηνείας και εν τέλει δικαιολογήσεως (απενοχοποιήσεως;) της απραξίας και της ολιγωρίας του τέως πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή κατά τη διετία 2007-09 (π.χ. μέσω της αποκάλυψης σχεδίων δολοφονίας του) αποδεικνύει και πιστοποιεί περίτρανα την αλλοτρίωση τόσο του νοήματος της ενασχόλησης με την πολιτική όσο και της αντίληψης του ρόλου του ηγέτη. Η ετοιμότητα για τη μεγάλη θυσία εξέλιπε από τον τόπο μας τα τελευταία 30 έτη. Πάνε πολλά χρόνια από την εποχή που ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος επέλεγε να τεθεί με το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε επικεφαλής της πομπής που διέτρεχε το μέτωπο από άκρη σε άκρη την εποχή της κομμουνιστικής ανταρσίας αψηφώντας τις ναρκοθετημένες οδούς… Και πάνε ακομα περισσότερα χρόνια από τότε που ως πληρεξούσιος της κυβέρνησης εθνικής ενότητας κατέφθασε ολομόναχος με μόνο του όπλο το ηθικό κύρος του στη Πελοπόννησο δίχως να σκιαχθεί «όλα τα σάπια λεμόνια του Μωριά που τον περίμεναν» σύμφωνα με τις προβλέψεις συναδέλφου του στη κυβέρνηση, όπως περιγράφει ο Γιώργος Σεφέρης… Ας είναι… Μόνη ελπίδα οι ΕΛΛΗΝΕΣ…

Oδύνη…

Ο φόβος ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής ήταν το άλλοθι της ατιμωρησίας των πολιτικών από το 1989 και εντεύθεν… Το ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος, ένας φέρελπις πολιτικός με επαγγελματικές περγαμηνές, θα έφτανε στο σημείο να μιμηθεί τον μακαρίτη Βαγγέλη Γιαννόπουλο, τον πύρηνο κήρυκα του Αυριανισμού, και να απειλήσει ότι θα γίνει «μακελειό» εάν θιγεί από τη Δικαιοσύνη ο τέως πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου προκαλεί βαθύτατη ΟΔΥΝΗ… για την ασέβεια έναντι των θεσμών (από ένα συνταγματολόγο!!!), για τους τυχάρπαστους που μας οδήγησαν στο μνημόνιο δίχως καν να το διαβάσουν διεξοδικά και για τους άλλους που επεδίωξαν (εργολαβικά;) τη καταφυγή σε αυτό. Ο βασιλιάς είναι γυμνός… Μόνη ελπίδα οι ΕΛΛΗΝΕΣ!!!…

Μέρες του ‛36…

H αναποτελεσματικότητα και ο στρουθοκαμηλισμός του κομματικού κατεστημένου σήμερα ομοιάζουν τραγικά με τα αδιέξοδα της πολιτικής σκηνής εν έτει 1936… (διαδοχικά βενιζελικά και αντιβενιζελικά κινήματα, διαδοχικές μαζικές αποστρατεύσεις και επαναφορές στο στράτευμα, στείρες αντιπαλότητες, ασάφεια κοινωνικών και εθνικών στόχων). Τότε ένας άνθρωπος των ειδικών αποστολών –σε μια εποχή ιδεολογικοπολιτικής κυριαρχίας των φαιών (διάβαζε εθνικοσοσιαλιστικών και φασιστικών κινημάτων) και κόκκινων (διάβαζε κομμουνιστικών κινημάτων) ολοκληρωτισμών- κατά παράβαση του συντάγματος και με την κάλυψη του βασιλιά ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας… για να την οδηγήσει τελικά μετά από τέσσερα μόλις χρόνια… στη Δόξα…

Σήμερα συνεπεία της εμβάθυνσης της δημοκρατίας στην Ελλάδα (και τούτο είναι το πολυτιμότερο κεκτημένο της Μεταπολίτευσης) τα κυρίαρχα κόμματα, υπό την πίεση της κατακραυγής των πολιτών λόγω της ανικανότητας τους να διαχειριστούν την παρούσα κρίση, κάλεσαν έναν άνθρωπο εγνωσμένου κύρους και αποτελεσματικότητας, έναν κορυφαίο των δομών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναλάβει τις τύχες της χώρας και του παρείχαν τη «δεδηλωμένη». Αυτός πράττοντας το πατριωτικό καθήκον του δέχθηκε…δίχως όρους όπως ίδιος τόνισε. Οι εκλεκτοί των κομματικών σωλήνων και ταυτόχρονα ανυπόληπτοι των αγώνων του καθημερινού βίου (και ο νοών νοείτο), ας σιωπήσουν τούτη την ώρα της βαθύτατης κρίσης και των κορυφαίων διακυβευμάτων… Ο λόγος του και μόνο είναι βάλσαμο μετά τα τελευταία χρόνια της κραυγαλέας υποβάθμισης του δημοσίου διαλόγου… Ας του επιτρέψουν να δράσει, να παρέμβει, να ορθοτομήσει το παρόν και μέλλον μας … Ίσως χαράξει μια νέα τροχιά… προς της Δόξα…. άλλωστε «Η ρωμιοσύνη εν φυλή συνάκαιρη του κόσμου»…

Βρισκόμαστε υπό την επιτήρηση της Ιστορίας…

Αναρωτιέμαι καθώς μελετώ τις ομιλίες και τις δηλώσεις του πρωθυπουργού, εάν τα όσα αναφέρει είναι τόσο καίρια, βιωματικά, εύστοχα και ουσιαστικά, όσο τα αντιλαμβάνομαι, ή μήπως είναι η εντύπωση (διάβαζε ψευδαίσθηση) που μου δημιουργεί το γεγονός πως ο λόγος εκπορεύεται από έναν άνθρωπο που πέτυχε να κερδίσει την αναγνώριση και την εκτίμηση της ηγέτιδας τάξης των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και δέχθηκε να αναλάβει σε καιρούς χαλεπούς την ευθύνη να χαράξει τη τροχιά εξόδου της πατρίδας από τη κρίση, τη στιγμή που οι πορφυρογέννητοι των κομματικών σωλήνων και των δυναστιών αποδείχθηκαν οδυνηρά ανεπαρκείς και ανάξιοι ή συνεχίζουν στρουθοκαμηλικά να εθελοτυφλούν σκιαμαχώντας και ψηλαφώντας το παρόν και το μέλλον (το μέλλον της δικής μας γενιάς) με όρους του παρελθόντος… Στη συνέχεια ανθολογούνται αποσπάσματα από την ομιλία του καθηγητή κ. Λουκά Παπαδήμου στη Βουλή, με την οποία έκλεισε τη συζήτηση επί του προϋπολογισμού της Ελληνικής Δημοκρατίας για το 2012.

“…Βρισκόμαστε σε μια ιστορική συγκυρία μέγιστης εθνικής ευθύνης. Η Ελλάδα και η Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπίσουν τη δυσκολότερη οικονομική κρίση των τελευταίων δεκαετιών. Ελάχιστες γενιές στις πρόσφατες δεκαετίες του εθνικού μας βίου ήρθαν αντιμέτωπες με τέτοιας κρισιμότητας προκλήσεις. Οι περιστάσεις απαιτούν να υπερβούμε τις δυνάμεις μας και να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας. Πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε μία από εκείνες τις γενιές στην ελληνική ιστορία που κατόρθωσαν κάτι τέτοιο…

…Η προσπάθεια οικονομικής προσαρμογής συχνά εμφανίζεται ότι επιβάλλεται από τους ευρωπαίους εταίρους και τους διεθνείς οργανισμούς. Αυτό δεν αποδίδει ακριβώς την πραγματικότητα. Η δημοσιονομική εξυγίανση και ανόρθωση της οικονομίας μας αφορά πρωτίστως εμάς, και υποστηρίζεται από την αλληλεγγύη των εταίρων μας. Οφείλουμε εμείς να αναλάβουμε πλήρως την ευθύνη επιλογής των προτεραιοτήτων, την ανάπτυξη πρωτοβουλιών και την αποτελεσματική εφαρμογή της πολιτικής που θα οδηγήσει στην οικονομική ενδυνάμωση της χώρας. Έχει σημασία να κατανοήσουμε ότι ουσιαστικά δεν βρισκόμαστε υπό την επιτήρηση της τρόικας. Βρισκόμαστε υπό την επιτήρηση της Ιστορίας…

…Η οικονομική κρίση στη χώρα μας δεν είναι μια μπόρα που σύντομα θα περάσει. Θα έχει διάρκεια. Γιατί είναι το αποτέλεσμα ανισορροπιών που διογκώθηκαν επί σειρά ετών, είναι το αποτέλεσμα συσσώρευσης λαθών και παραλείψεων πολιτικής που οδήγησαν στη συσσώρευση του υπερβολικού δημόσιου χρέους. Είναι αποτέλεσμα λύσεων που αναβλήθηκαν ή ποτέ δεν εφαρμόστηκαν, γιατί θεωρήθηκε ότι ενείχαν βραχυπρόθεσμο πολιτικό κόστος, παρά το μακροπρόθεσμο όφελός τους για την οικονομία και την κοινωνία. Γι’ αυτόν το λόγο, η αντιμετώπιση των συνεπειών λαθών και παραλείψεων θα πάρει χρόνο και θα έχει κόστος. Μετά από τέσσερα χρόνια ύφεσης, αυτό έχει γίνει πλέον οδυνηρά κατανοητό από όλους μας. Ωστόσο, το θετικό αποτέλεσμα της δημοσιονομικής εξυγίανσης και διαρθρωτικής προσαρμογής θα γίνει βαθμιαία ορατό στην ανάπτυξη, στη βελτίωση των πραγματικών εισοδημάτων των εργαζομένων και στην απασχόληση…

…Η Ευρώπη και το κοινό μας νόμισμα παραμένουν, παρά την κρίση, ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της νεότερης ιστορίας. Η Ελλάδα, αρχαία κοιτίδα της πολιτικής Ευρώπης, είναι αναπόσπαστος συμμέτοχος αυτής της κοινής πορείας προς στενότερη ευρωπαϊκή ενοποίηση. Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη και η Ευρώπη δεν νοείται χωρίς την Ελλάδα…

…Μέσα από αυτή την κρίση μάθαμε με σκληρό τρόπο ότι τα λάθη και οι παραλείψεις πληρώνονται, ότι η ευημερία δεν χτίζεται με τεχνάσματα και δανεικά, προϋποθέτει οργάνωση και συνέχεια, τήρηση των κανόνων, σκληρή, πειθαρχημένη και παραγωγική δουλειά. Μάθαμε κυρίως ότι οι πρώτοι που υφίστανται τις επιπτώσεις της κρίσης είναι οι πιο αδύναμοι. Και γι’ αυτό πρέπει να φροντίσουμε να μην ξανασυμβεί: εξυγιαίνοντας το κράτος, εξαλείφοντας τα ελλείμματα, περνώντας σε ένα ανταγωνιστικό και εξωστρεφές υπόδειγμα οικονομικής ανάπτυξης…”

www.thebest.gr, 10 Δεκεμβρίου 2011

Χαμάδες…

。。。 Να πούμε τρεις φορές “παρ’ όλ’ αυτά”, τρεις φορές να φτύσουμε στις παλάμες μαs όπως ένας παλιός στρατιώτης κι έπειτα να προχωρήσουμε μπροστά, να συνεχίσουμε τον δρόμο μας, όμοιοι με σύννεφα του δυτικού ανέμου, προς το άγνωστο… Georg Heym

Verona

Ανάμεσα μας έπεσε η βροχή της λησμονιάς.
Μέσα στην κρήνη σκοτεινιάζουν τα νομίσματα.
Πάνω στον τοίχο η γάτα
στρέφει το κεφάλι προς τη σιωπή,
δεν μας αναγνωρίζει πια.
Το αδύναμο φως της αγάπης
χαμηλώνει πάνω στ΄ αστέρινα της μάτια.

Τρίζουν στον πύργο οι τροχοί του ρολογιού
και χτυπούν με καθυστέρηση την ώρα.
Η γη δεν μας χαρίζει διόλου χρόνο
πιο πέρα από το θάνατο.
Ραμμένες μέσα στης νύχτας το υφάδι
βουλιάζουν οι φωνές
ανεύρετες.

Δυο περιστέρια πετούν απ΄ το περβάζι του παραθυριού.
Η γέφυρα φυλάει τον όρκο.
Αυτή η πέτρα,
μες στα νερά του Ετς,
υπέροχα ζει μες στη σιωπή της.
Και καταμεσής στα πράγματα
το πένθος.

Peter Huchel