H αναποτελεσματικότητα και ο στρουθοκαμηλισμός του κομματικού κατεστημένου σήμερα ομοιάζουν τραγικά με τα αδιέξοδα της πολιτικής σκηνής εν έτει 1936… (διαδοχικά βενιζελικά και αντιβενιζελικά κινήματα, διαδοχικές μαζικές αποστρατεύσεις και επαναφορές στο στράτευμα, στείρες αντιπαλότητες, ασάφεια κοινωνικών και εθνικών στόχων). Τότε ένας άνθρωπος των ειδικών αποστολών –σε μια εποχή ιδεολογικοπολιτικής κυριαρχίας των φαιών (διάβαζε εθνικοσοσιαλιστικών και φασιστικών κινημάτων) και κόκκινων (διάβαζε κομμουνιστικών κινημάτων) ολοκληρωτισμών- κατά παράβαση του συντάγματος και με την κάλυψη του βασιλιά ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας… για να την οδηγήσει τελικά μετά από τέσσερα μόλις χρόνια… στη Δόξα…
Σήμερα συνεπεία της εμβάθυνσης της δημοκρατίας στην Ελλάδα (και τούτο είναι το πολυτιμότερο κεκτημένο της Μεταπολίτευσης) τα κυρίαρχα κόμματα, υπό την πίεση της κατακραυγής των πολιτών λόγω της ανικανότητας τους να διαχειριστούν την παρούσα κρίση, κάλεσαν έναν άνθρωπο εγνωσμένου κύρους και αποτελεσματικότητας, έναν κορυφαίο των δομών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναλάβει τις τύχες της χώρας και του παρείχαν τη «δεδηλωμένη». Αυτός πράττοντας το πατριωτικό καθήκον του δέχθηκε…δίχως όρους όπως ίδιος τόνισε. Οι εκλεκτοί των κομματικών σωλήνων και ταυτόχρονα ανυπόληπτοι των αγώνων του καθημερινού βίου (και ο νοών νοείτο), ας σιωπήσουν τούτη την ώρα της βαθύτατης κρίσης και των κορυφαίων διακυβευμάτων… Ο λόγος του και μόνο είναι βάλσαμο μετά τα τελευταία χρόνια της κραυγαλέας υποβάθμισης του δημοσίου διαλόγου… Ας του επιτρέψουν να δράσει, να παρέμβει, να ορθοτομήσει το παρόν και μέλλον μας … Ίσως χαράξει μια νέα τροχιά… προς της Δόξα…. άλλωστε «Η ρωμιοσύνη εν φυλή συνάκαιρη του κόσμου»…