Εδώ και περίπου τρεις μήνες ένας νέος και καινοτόμος διαδικτυακός τόπος καλύπτει μια χρόνια ανάγκη της κοινωνίας και των επισκεπτών της Πάτρας. Το gopatras.gr (www.gopatras.gr), μια δυναμική παρέμβαση νέων Πατρινών επιστημόνων του πεδίου των νέων τεχνολογιών, προσφέρει ένα απαρτιωμένο μωσαϊκό πληροφοριών για το πρόγραμμα, τις διαδρομές και τις στάσεις των αστικών και υπεραστικών λεωφορείων και του σιδηροδρόμου, καθώς και για τις πιάτσες των ταξί και τους χώρους έμμισθης στάθμευσης αυτοκινήτων (πάρκινγκ). Ο ιστοτόπος είναι προσβάσιμος τόσο από προσωπικούς υπολογιστές, όσο και από κινητά τηλέφωνα, υπό τη μορφή ειδικά σχεδιασμένου mobile portal. Η συνεισφορά της ιστοσελίδας στην τοπική κοινωνίας σκιαγραφείται εύγλωττα από την υψηλή επισκεψιμότητα (άνω των 1000 μοναδικών επισκεπτών και μέση επισκεψιμότητα περίπου πέντε φορές) και μάλιστα σε μια χρονική περίοδο δίχως έντονο τουριστικό ρεύμα και δίχως έλευση νέων φοιτητών. Το gopatras.gr σχεδιάζεται και κατασκευάζεται στη πόλη των Πατρών από νέους επιστήμονες που φιλοδοξούν να συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής της πόλης, να προσφέρουν ένα εργαλείο τουριστικής ανάπτυξης και προβολής της τοπικής επιχειρηματικότητας, αλλά στο άμεσο μέλλον και της ιστορικής και αρχιτεκτονικής μνήμης του τόπου… Νέοι τούτης της πόλης αφουγκράζονται τις ανάγκες των πολιτών, δημιουργούν, σπάνε τα δεσμά της μιζέριας και της απαισιοδοξίας, ανατρέπουν το ασφυκτικό πλαίσιο μιας κοινωνίας σε παρακμή!
Πριν από λίγες ημέρες το εγχείρημα του gopatras.gr παρουσιάστηκε σε μια εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στον πολυχώρο «Πολιτεία». Από την εκδήλωση έλαμψαν δια της απουσίας τους παράγοντες της δημοτικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης, οι αντιπρόσωποι της περιοχής στο κοινοβούλιο, καθώς και ο δημοσιογραφικός κόσμος! Οι εξαιρέσεις του αντιδημάρχου Πολεοδομικού και Κυκλοφοριακού σχεδιασμού, των εκπροσώπων του Οργανισμού Λιμένος Πατρών και του εμπορικού κόσμου απλώς επέτειναν την απογοήτευση και εμπέδωσαν την εντύπωση μιας ηγεσίας αδιάφορης για το νέο. Ενώ αδιαλείπτως και μετ’ επιτάσεως καλείται η κοινωνία να συνδράμει τις ηγεσίες, «να βάλει πλάτη», να διευκολύνει την αλλαγή, όταν οι ενεργοί πολίτες βγαίνουν μπροστά, πρωτοπορούν και δημιουργούν εργαλεία προόδου, απελευθερώνοντας δυνάμεις και δυναμικές, οι ηγεσίες αντί να αγκαλιάσουν τις πρωτοβουλίες τους, συμπεριφέρονται με αμηχανία, εκδηλώνουν απροκάλυπτη αδιαφορία, αποκαλύπτουν την αδυναμία τους να εγκολπώσουν, να ενισχύσουν και να αξιοποιήσουν τα σπέρματα της νέας εποχής. Ξεγυμνώνονται. Έρχονται αδήριτα στο φως ο χαμαιλεοντισμός και η ανεπάρκεια τους να ανταποκριθούν στα κελεύσματα των νέων καιρών… Δυστυχώς οι τοπικές ηγεσίες συχνά κωφεύουν στο νέο, σε ότι κινείται πέρα από την επήρεια της αδράνειας και τις φρούδες ελπίδες τους για τήρηση των δήθεν δεσμεύσεων του κράτους των Αθηνών. Τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι πρωτόγνωρες. Ας αναλογιστεί κανείς την αντιμετώπιση που επεφύλαξαν πριν από κάποια έτη δημοτικοί φορείς στην ανθολογία «Ποιητές της Πάτρας στις γλώσσες της Ευρώπης» ή τη μικρόνοια με την οποία διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται οι δημοτικές και εκκλησιαστικές ηγεσίες της πόλεως την αποστολική κληρονομιά του Αγίου Ανδρέα. Τούτη την ώρα όμως το πλαίσιο είναι αφόρητα ασφυκτικό. Τα περιθώρια των χαμένων ευκαιριών αυστηρά περιορισμένα. Η δράση, η φαντασία και η δημιουργικότητα συνιστούν σήμερα απαραίτητες προϋποθέσεις για την υπέρβαση των αδιεξόδων, της κρίσης και της παρακμής… Πλησιάζει η ώρα των ώριμων και πλήρως συνειδητών δημοκρατικών αποφάσεων των πολιτών, που θα δράσουν επιτέλους ως καταλύτης της αναγκαίας βαθειάς τομής και της εγκοίτωσης της φαντασίας, του ριζοσπαστισμού, του πρακτικού νου, της καινοτομίας και της δημιουργικότητας στην ιστορική πορεία αυτής της πόλης. Έως τότε η επίπονη πορεία των ενεργών πολιτών στο φωτεινό μονοπάτι της επιμονής, της καρτερίας, των στοχευμένων δράσεων, των επιθετικών και γόνιμων πρωτοβουλιών και της εναγώνιας αναζήτησης της αναγέννησης θα συνεχίζεται…
“Η ζωή κρατάει εβδομήντα χρόνια, δεν κρατάει χίλια, καταπώς νομίζουν οι θεωρητικοί. Αλίμονο στον τόπο που οι πολιτικοί εφαρμόζουν θεωρίες. Αλίμονο στην πολιτική που θυσιάζει το παρόν. Αλίμονο στους πολίτες που δεν ζουν τώρα, αλλά αύριο… χάθηκαν…” Ζήσιμος Λορεντζάτος
“Πελοπόννησος”, 27 Ιουλίου 2011