Eνηλικίωση…

Τα όσα βίωσε ο Έλληνας πρωθυπουργός στις Βρυξέλλες εχθές και σήμερα ήταν αδιαμφισβήτητα μια πορεία προς το Γολγοθά της σταύρωσης της αυταπάτης, των ωραίων λόγων και του λαϊκισμού. Κουβάλαγε ο πρωθυπουργός στις πλάτες του όχι μονάχα τα δικά του λάθη των τελευταίων μηνών. Κουβάλαγε τα αμαρτήματα των δήθεν σοσιαλιστών του ΠαΣοΚ και των δήθεν φιλελευθέρων της Νέας Δημοκρατίας που από το 2010 πεισματικά αρνήθηκαν να εφαρμόσουν ένα ριζοσπαστικό, μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα για να μην θίξουν την εκλογική πελατεία τους, την ιερή αγελάδα του δημοσίου τομέα και τις “αντικοινωνικές” πανταχού παρούσες συντεχνίες. Βύθισαν έτσι τη χώρα στην ανυποληψία… Ήταν ελπίζω η πορεία του πρωθυπουργού τις τελευταίες ώρες μια επίπονη διαδικασία ενηλικίωσης ενός ανατέλλοντος statesman. Ήταν μήπως και πορεία ενηλικίωσης και ενός λαού; Αμφιβάλλω. Ειδικά όσο συνεχίζουμε στρουθοκαμηλικά να”κάνουμε” πολιτική με το συναίσθημα (υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια, ΟΧΙ, ατίμωση, κρυφές ατζέντες, “προφητείες” γεροντάδων, ταπείνωση…), ενώ οι άλλοι γνωρίζουν πως αποτελεσματική για το παρόν και το μέλλον πολιτική γίνεται μόνο με αίμα και σίδερο όχι από τα χρόνια του Μπίσμαρκ, του σιδερένιου γερμανού καγκελάριου, αλλά από την εποχή του “δικού μας” Θουκυδίδη και ακόμα παλαιότερα…