Καταγραφές Λόγου

Λίγες χαμάδες με αφορμή την επανέκδοση του “Εξώστη” του Νίκου Καχτίτση, σημαντικότατου νεωτερικού αφηγητή. Ο “Εξώστης” είναι ένας βασανιστικός μονόλογος αναμέτρησης με ενοχές και εσωτερικά αδιέξοδα…

“Θέλω εδώ. Εδώ στην πατρίδα μας, την καλύτερη γη που γνώρισα, που υπάρχει. Είχα την εσφαλμένη επιθυμία να ταξιδεύω. Εταξίδεψα στην Αφρική, την Ευρώπη, την Αμερική, τον Καναδά. Δεν βρήκα τέτοιον τόπο, τέτοιους ανθρώπους πουθενά” Νίκος Καχτίτσης (Oθ. Καχτίτσης, “Τώρα επάνω στο νεοσκαμμένο τάφο του αδελφού μου Νίκου Θ. Καχτίτση”, εφημ. Πατρίς, Πύργος 9 Ιουλίου 1970)

O «Εξώστης» του Ν. Καχτίτση σε νέα έκδοση

Νίκος Καχτίτσης: Το «άλλο» πρόσωπο της ελληνικής λογοτεχνίας

Καχτίτσης, ξανά! Ο λεπιδοπτερολόγος της αγωνίας λάμπει πάλι στους λειμώνες

Aνυποψίαστε αναγνώστη,
οι γραμμές που ακολουθούν δεν συνιστούν δοκίμιο. Είναι η απλή, σχεδόν ακατέργαστη, κραυγή ενός νέου τόσο για την αστοχία του σύγχρονου ανθρώπου, όσο και για την καθημερινή απαξίωση της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι σήμερα ανέστιος. Οικοδόμησε ένα πολιτισμό άκριτα υλιστικό, που δυστυχώς δεν είναι η πατρική του εστία. Με την τεχνολογική και επιστημονική πρόοδο και με την οικονομική εξέλιξη προσπάθησε να αυτοπροσδιοριστεί . Τελικά οδηγήθηκε στην αλλοτρίωση, στην αποξένωση και στη μοναξιά. Μέσα στον ορυμαγδό της παραγωγής και της αέναης ανάπτυξης ο σύγχρονος άνθρωπος απώλεσε την πρωταρχική ικανότητα της ειλικρινούς επικοινωνίας και της αληθινής κοινωνίας με το πρόσωπου του άλλου. Αγνόησε την αλήθεια ότι η αυτοολοκλήρωση προϋποθέτει τη νίκη έναντι του έντρομου εαυτού του και την οικειοθελή παράδοση στην αλήθεια της σχέσης. Ε λοιπόν αυτό που πιστεύω είναι ότι η IFMSA συνιστά ένα χώρο/στίβο δραστηριοποίησης στον οποίο, χωρίς προαπαιτούμενα και δεσμεύσεις, συναντάμε το πρόσωπο του άλλου, δίχως διακρίσεις φυλής, φύλου ή θρησκείας. Συμμετέχουμε σε εθελοντικές δραστηριότητες, εξωτερικεύοντας την εσώτατη ανάγκη μας για προσφορά, που κατ’ουσία αποκαλύπτει τη δίψα μας για την ειλικρινή ανθρώπινη επικοινωνία.

Νομίζω ότι τα παραπάνω αρκούν για να καταδείξουν μια ακόμα εξαιρετικά σημαντική πτυχή της 50χρονης πορείας της IFMSA. Περαιτέρω ανάλυση δεν προσφέρει κάτι παραπάνω. Άλλωστε τα συμπεφωνημένα υπονοούμενα που υποκρύπτονται ανάμεσα στις γραμμές του κειμένου, ξεγυμνώνονται φωτισμένα από το φως και το χρώμα της γλώσσας μας, ως στοιχείου, καίριου και κύριου, του τρόπου της καθ’ημάς ανατολής. Καλή συνέχεια στις προσπάθειες όλων μας!!! “Σήκω Ψυχή μου δώσε ρεύμα, βάλε στα όργανα φωτιά, να τιναχθεί σα μαύρο πνεύμα η τρομερή μας η λαλιά”-Διον. Σαββόπουλος

Dear reader,
the following text is unfortunately not an essay. It is just a young man’s cry, coming directly from my consciousness . By the time it is published, it will have belonged to you , though it is the sound of my soul.

Since the demice of the 2nd world war science, technology and economy have advanced at a greater pace than any other time in history. Scientific and technological developments of great significance, such as the containment of epidemics or the wide use of nuclear power, have had a dramatic impact on modern life and they have meant a step forward for consumerism, but two steps backwards for human psychological balance. Τhis is clearly illustrated by the fact that mental illnesses are on the increase. Moreover modern societies do not feel blissful and prosperous, since a large number of its members suffers not only from depression , but also from loneliness . The great majority of human relationships has been structured along the materialistic values of comsumerism. People tend to be incapable of being engaged in friendships, or to experience real love. Human communities across the globe face the scourge of the lack of communication.

Despite the above mentioned situation IFMSA gives its members the opportunity to meet each other without political, social, religious or national barriers. Impelled by powerful idealistic motivations, IFMSA members participate actively in a field of sincere human communication , which seems to be a basic , as well as vital necessity of human communities. IFMSA actually suggests the changes which ought to take place at the level of human relations and which confer the certainty of the eradication of the appalling feelings of loneliness and depression .Long Live IFMSA!!!!!!!!!
“There is no drug which can cure, what cannot be cured with bliss” -Gabriel Garcia Marques

Vagus- The IFMSA Newsletter, Summer 2001