Καταγραφές Λόγου

Σχόλιο του Κωνσταντίνου Μάγνη, διευθυντή της ιστορικής ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ, στην τουλάχιστον λαϊκίστικη διαφημιστική καμπάνια του απερχόμενου Δημάρχου Πατρέων που ενοχοποιεί τον πλούτο και ταυτίζει την οικονομική επιτυχία και προκοπή με την κοινωνική αναλγησία και αδιαφορία…  Παλαιοκομματικά καμώματα και φθηνά πολιτικά τερτίπια…

Του Δρ. Π.Κ. Αλεξόπουλου, Ψυχιάτρου-Ψυχοθεραπευτή

Έφυγε το ξημέρωμα της 3ης Απριλίου από τη ζωή ένας από τους ανθρώπους που μου δίδαξαν τα γράμματα: Ο Γιάννης Καραλής. Δάσκαλος μου με τη συμβατική έννοια του όρου δεν υπήρξε. Με δίδαξε όμως μέσα από τις στήλες της ιστορικής «Πελοποννήσου» όταν ακόμα το πλέξιμο των λέξεων επιβαλλόταν να έχει την κεντρομόλο δύναμη μιας σύγχρονης έγχρωμης και «καλοτραβηγμένης» φωτογραφίας. Θυμάμαι στα μέσα της δεκαετίας του ’80 τον πατέρα μου να σκιαγραφεί με τον δείκτη στη δεύτερη σελίδα της «Πελοποννήσου» τα όρια της στήλης με το σκίτσο του αγάλματος του Γερμανού στην κορυφή της και τον τίτλο «εδώ και εκεί» και να τονίζει με λακωνικό ύφος πως εάν επιθυμώ να μάθω να γράφω καλά, επιβάλλεται να διαβάζω συστηματικά τη στήλη του «Πελοποννήσιου». Εάν έμαθα να γράφω καλα δεν ξέρω. Τον «Πελοποννήσιο» τον παρακολουθούσα πάντως με θρησκευτική ευλάβεια διαβάζοντας σχεδόν καθημερινα, διψασμένα τα όσα σπινθηροβόλα, καίρια, ανεπιτήδευτα και πνευματώδη συνέθετε η γραφίδα του. Θυμάμαι ακόμα την παιδική ζήλεια μου για την τέχνη με την οποία κεντούσε τις λέξεις στα κείμενα του και τη δύναμη των εικόνων που συνέθετε!

Παρότι γείτονες, σπάνια συναντηθήκαμε στο δρόμο. Έμπαινε όμως σχεδόν κάθε μέρα σπίτι μας με τα συναρπαστικά χρονογραφήματα του που ψηλαφούσαν τις κοινωνικές μεταβολές και εξελίξεις, τις εποχές που άλλαζαν, τις χαρές, τις δυσκολίες, τα απρόσμενα γυρίσματα και τα αδιέξοδα του βίου. Η οικία του απέναντι από το Αρχαίο Ωδείο, δίπλα στο σκίσιμο της πόλης σε κάτω και άνω, μαρτυρία φροντίδας για την ομορφιά και την αρχοντιά που ολοένα και χάνεται από τη ζωή μας, κάτοπτρο ανθρώπινης ποιότητας και υψηλής αισθητικής. Ο Γιάννης Καραλής στάθηκε για δεκαετίες επιδέξιος ακροβάτης ολκής πάνω στο τεντωμένο σκοινί του χρονογραφήματος και της δημοσιογραφίας με το ναρκοθετημένο πεδίο της καθημερινής έκθεσης και της τύρβης της καθημερινότητας να χαίνει κάτω από τα πόδια του…

Ο Γιάννης Καραλής, ο «Δάσκαλος» μου, πέρασε πλήρης ημερών τούτες τις μέρες στην «απέναντι όχθη». Η πολυεπίπεδη προσφορά του εμπλούτισε το βίο μας για δεκαετίες. Η διακριση, το ήθος, η αξιοπρέπεια, το αισθητήριο, η βαθιά αγάπη του για τον τόπο που ζούσε και δρούσε, η ικανότητα της διάκρισης των καίριων και ουσιαστικών από τους ασήμαντους εντυπωσιασμούς και τις ανούσιες φωνασκίες, η νηφαλιότητα, η συνείδηση ιστορικής ευθύνης και κυρίως ο εμπεδωμένος πνευματικός πλούτος συνιστούν κάποιες από τις αρετές που χαρακτήριζαν τον «Πελοποννήσιο» και διέπουν το θησαυρό των γραπτών του.

Αγαπητέ «Δάσκαλε» Γιάννη Καραλή κλίνω σήμερα ευλαβικά το γόνυ στη μνήμη σου

Καλό Ταξίδι, Καλή Ανάσταση

Requiem aeternam dona ei, Domine!

Πελοπόννησος της Κυριακής, 6 Απριλίου 2014

… I have drunk since I was fifteen and few things have given me more pleasure. When you work hard all day with your head and know you must work again the next day what else can change your ideas and make them run on a different plane like whisky?… The only time it isn’t good for you is when you write or when you fight. You have to do that cold. But it always helps you shooting. Modern life, too, is often a mechanical oppression and liquor is the only mechanical relief…

Ernerst Hemingway

…Drink is an escape.That is why so many people do it now There is Weltschmerz- the uncertainty of the world today. All sensitive minds feel it. There is a passing away of the old order and we wonder what there will be for us in the new- if anything…

F. Scott Fitzgerald

Tου Κωνσταντίνου Μάγνη, διευθυντή συντάξεως της “Πελοποννήσου”
pelop.gr

Σμύρνη, 1900.
Ο πατέρας επιστρέφει στο σπίτι πρόωρα, περιχαρής και ενθουσιώδης. Εχει κανονίσει με τον φωτογράφο να τραβήξει μια “πλάκα” την οικογένεια και πρέπει το πράγμα να οργανωθεί. Η μητέρα αναποδιάζει. Μια ζωή κουταμάρες, ο σύζυγος. Πώς κανονίζεις χωρίς συνεννόηση; Εχω ένα σωρό δουλειές. Τα παιδιά δεν τα έχω καν μπανιάρει. Κι εγώ είμαι άφτιαχτη, δεν έχω μυαλό και διάθεση για φωτογραφίες.
Ο πατέρας επιμένει. Το ραντεβού είναι κανονισμένο. Ο “πλακατζής” δεν έρχεται όποτε ναναι. Τον κλείσαμε, πάει και τελείωσε, ετοιμαστείτε.

Η φωτογραφία, με τα πολλά θα βγει. Σήμερα, έτος 2014, βρίσκεται αναρτημένη σε έναν τοίχο μιας οικογένειας μικρασιατών. Εικονίζει έναν περιχαρή και ενθουσιώδη μουστακαλή κύριο, τέσσερα αγόρια που έχουν κάνει μια μεγάλη προσπάθεια να μείνουν σοβαρά και να μην αλληλοκαρπαζώνονται, και μια μουτρωμένη κυρία, που φοράει τα καλά της και είναι έτοιμη, μετά την αποχώρηση του “πλακατζή”, να βουτήξει τον σύζυγό της από τον αυχένα.

Η φωτογραφία απεικονίζει μια εποχή όπου η προσωπική έκθεση και η διαχείριση της ατομικής εικόνας, όπως και της εικόνας των άλλων, ήταν μια πολύ ιδιαίτερη υπόθεση. Ο κόσμο αντιλαμβανόταν ότι αυτή η νέα τεχνολογία ήταν ένα βαρύ δεδομένο, και ήταν πράγματι και από την πρακτική πλευρά, διότι ο φωτογράφος ήθελε πολύ μεγάλο κουμάντο για να κάνει τη δουλειά του. Να φέρει το μηχάνημα, να βρει το σημείο, να οργανωθεί στο φωτιστικό ζήτημα, να πετύχει την κατάλληλη πόζα, να τραβήξει τη μία και μόνη φωτογραφία που επέτρεπε το κόστος του υλικού και της εμφάνισης.

Πάτρα, 2014. Φωτογραφίζουμε ό,τι πετάει και ό, τι κολυμπάει, με κοινό παρανομαστή τον εαυτό μας. Πού ήμουν, με ποιούς ήμουν, τι έκανα, τι κάναμε. Μια παράδοξη ανάγκη να απολογείσαι συνεχώς έναντι μιας ετερόκλητης κοινότητας ψευδοφίλων και νομιμοποιημένων κουτσομπόληδων. Κάθε στιγμή κι ένα κλικ κι αμέσως μετά μια ανάρτηση, η οποία σε αδειάζει από εαυτό, για να ποτίσεις με τις ρυτίδες σου το λιβάδι της αδιακρισίας των άλλων.

Ολα αυτά, με αφορμή τα καρναβαλικά ιβέντς που τροφοδοτούν άνευ εγκρίσεως και περισυλλογής τα φέισμπουκ και τους ιστοτόπους.
Δεν έχεις δικαίωμα να αρνείσαι.

Του Δημήτρη Αβραμίδη, Συμβούλου εκδόσεως της Πελοποννήσου

Κόττας, ο γλεντζές _VIDEO Η γειτονιά, το μαγαζί και η ζωή ενός υπέροχου ανθρώπου. Διηγείται στο video όλη τη ζωή του. Πηγή: www.lifo.gr

Κύριε Διευθυντά,

σας γράφω σχετικά με τις παρατηρήσεις σας με τον τίτλο «Αξιοποίηση ΙΙ» στην τελευταία σελίδα του φύλλου της 24ης Ιανουαρίου της έγκριτης «Πελοποννήσου» που αφορούσαν την ποινική αντιμετώπιση της κατάληψης του Μαραγκοπουλείου. Σημειώνετε πως η ανακίνηση του θέματος βλάπτει τη ζωή της πόλης αφού προκαλεί άσκοπες εντάσεις και «ηλεκτρισμό», τη στιγμή που ο «αληθινά» επικίνδυνος Χριστόδουλος Ξηρός είναι άφαντος και απειλεί με πράξεις βίας «θεούς και δαίμονες»… Παρότι δεν διαφωνώ με τη κεντρική θέση που διατυπώνετε, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις παρακάτω σύντομες σκέψεις:

1-Υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά για την αντιμετώπιση της παραβατικότητας; Οι καταληψίες του Παραρτήματος και του Μαραγκοπουλείου δεν παρανομούσαν; Δεν οικειοποιούνταν ξένες περιουσίες; Δεν έκλεβαν συστηματικά ρεύμα και νερό;

2- Δεν αξιοποιούσαν το Μαραγκοπούλειο ως “πυριτιδαποθήκη” με όλα τα αναγκαία “υλικά” (λοστάρια, μπουκάλια μπύρας -διάβαζε εν αναμονή μολότοφ- τοποθετημένα σε καφάσια) τα οποία τα μέλη της «λέσχης» μπορούσαν να μεταφέρουν άμεσα όπου το χρέος τα καλούσε; Δεν υπερβάλλω… Πιστέψτε με! Εκείνες τις δύσκολες βραδιές των επεισοδίων η πραγματική φύση και οι αληθινοί σκοποί της «λέσχης» βγήκαν στο φως… Αναφέρομαι στα βράδια των επεισοδίων με τους Χρυσαυγήτες στα Ψηλαλώνια που έριξαν και τα τελευταία προσωπεία της αθώας “λέσχης”…

3-Δεν ήταν/είναι αυτές οι συμπεριφορές εξτρεμιστικές και αντικοινωνικές;

4- Αυτά τα δύο μέτρα και δύο σταθμά νομίζω πως συμβάλλουν στη διαιώνιση του ομιχλώδους τοπίου όσον αφορά τη νομιμότητα στην πατρίδα μας, όπου συνεχίζει να είναι αναγκαία η εντολή του πολιτικού ταγού για να εφαρμοστεί ο νόμος από τη δικαιοσύνη και τα εκτελεστικά όργανα της πολιτείας, για να θυμηθούμε και λιγάκι την ιστορία με τη δίωξη της Χρυσής Αυγής…

5- Σημείωνε ο Παναγής Τσαλδάρης στα μεσοπολεμικά χρόνια των αλλεπάλληλων κινημάτων και των αντιδημοκρατικών εκτροχιασμών: «Όταν συνηθίσωμεν να ζώμεν και να κινούμεθα μέσα εις την νομιμότητα, θα γίνωμεν το στερεότερον κράτος και η δικαιοτέρα κοινωνία. Αυτού του πράγματος έχομεν προ παντός άλλου ανάγκη…».

6- Για την προάσπιση της νομιμότητας δεν είναι αναγκαία μόνον μέτρα καταστολής έναντι παραβατικών και εγκληματικών πρακτικών του κάθε είδους εξτρεμισμού… Απαιτείται κυρίως η δίχως ιδεολογικές παρωπίδες, «καλβινιστική» προσήλωση του «κοινωνικού κέντρου», δηλαδή όλων ημών, στη νομιμότητα, διότι αυτή είναι το έρμα μας προκειμένου να προστατευθεί η κοινωνική συνοχή και η ειρήνη τούτη την ώρα της αδυσώπητης κρίσης… Σε κράτη δικαίου η νομιμότητα δεν θυσιάζεται όμως ως Ιφιγένεια σε βωμούς πολιτικών σκοπιμοτήτων ή επικοινωνιακών στοχεύσεων, δεν εργαλειοποιείται… Προς αυτή την κατεύθυνση είναι ο ρόλος μέσων μαζικής επικοινωνίας του κύρους και της ιστορικής ευθύνης της «Πελοποννήσου» καίριος και κρίσιμος, ειδικά σε τούτη την κλειστή στροφή της ιστορίας που βιώνουμε…

Με εκτίμηση

Δρ. Π. Κ. Αλεξόπουλος
Ψυχίατρος

Πελοπόννησος της Δευτέρας,  27 Ιανουαρίου 2014

Παρά κάποια σημεία διαφωνίας μου σχετικά με τη “προβολή” των αντιπαλοτήτων του εθνικού διχασμού στη ταραγμένη δεκαετία του 1940 , το άρθρο του διευθυντή συντάξεως της έγκριτης “Πελοποννήσου” στο σημερινό κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας σπάει ιστορικά αυγά… Σε πείσμα των ετοιμοπαράδοτων ιστορικών βεβαιοτήτων μας…

Το αφιερώνω στους εκλεκτούς φίλους Χρήστο Χασάπη και Τιμολέοντα Κοσμίδη μαζί με μια γουλιά cognac

Μια χαμάδα με cognac και συνείδηση ήσυχη…

αλλά και στο θεολογικά υψιπετή Γιώργο Βλαντή που τιμά διάφορα έντυπα με τα προϊόντα της  χρήσιμης και ριζοσπαστικής γραφίδος του…