Category Archives: Uncategorized

Κόττας, ο γλεντζές _VIDEO Η γειτονιά, το μαγαζί και η ζωή ενός υπέροχου ανθρώπου. Διηγείται στο video όλη τη ζωή του. Πηγή: www.lifo.gr

Κύριε Διευθυντά,

σας γράφω σχετικά με τις παρατηρήσεις σας με τον τίτλο «Αξιοποίηση ΙΙ» στην τελευταία σελίδα του φύλλου της 24ης Ιανουαρίου της έγκριτης «Πελοποννήσου» που αφορούσαν την ποινική αντιμετώπιση της κατάληψης του Μαραγκοπουλείου. Σημειώνετε πως η ανακίνηση του θέματος βλάπτει τη ζωή της πόλης αφού προκαλεί άσκοπες εντάσεις και «ηλεκτρισμό», τη στιγμή που ο «αληθινά» επικίνδυνος Χριστόδουλος Ξηρός είναι άφαντος και απειλεί με πράξεις βίας «θεούς και δαίμονες»… Παρότι δεν διαφωνώ με τη κεντρική θέση που διατυπώνετε, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις παρακάτω σύντομες σκέψεις:

1-Υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά για την αντιμετώπιση της παραβατικότητας; Οι καταληψίες του Παραρτήματος και του Μαραγκοπουλείου δεν παρανομούσαν; Δεν οικειοποιούνταν ξένες περιουσίες; Δεν έκλεβαν συστηματικά ρεύμα και νερό;

2- Δεν αξιοποιούσαν το Μαραγκοπούλειο ως “πυριτιδαποθήκη” με όλα τα αναγκαία “υλικά” (λοστάρια, μπουκάλια μπύρας -διάβαζε εν αναμονή μολότοφ- τοποθετημένα σε καφάσια) τα οποία τα μέλη της «λέσχης» μπορούσαν να μεταφέρουν άμεσα όπου το χρέος τα καλούσε; Δεν υπερβάλλω… Πιστέψτε με! Εκείνες τις δύσκολες βραδιές των επεισοδίων η πραγματική φύση και οι αληθινοί σκοποί της «λέσχης» βγήκαν στο φως… Αναφέρομαι στα βράδια των επεισοδίων με τους Χρυσαυγήτες στα Ψηλαλώνια που έριξαν και τα τελευταία προσωπεία της αθώας “λέσχης”…

3-Δεν ήταν/είναι αυτές οι συμπεριφορές εξτρεμιστικές και αντικοινωνικές;

4- Αυτά τα δύο μέτρα και δύο σταθμά νομίζω πως συμβάλλουν στη διαιώνιση του ομιχλώδους τοπίου όσον αφορά τη νομιμότητα στην πατρίδα μας, όπου συνεχίζει να είναι αναγκαία η εντολή του πολιτικού ταγού για να εφαρμοστεί ο νόμος από τη δικαιοσύνη και τα εκτελεστικά όργανα της πολιτείας, για να θυμηθούμε και λιγάκι την ιστορία με τη δίωξη της Χρυσής Αυγής…

5- Σημείωνε ο Παναγής Τσαλδάρης στα μεσοπολεμικά χρόνια των αλλεπάλληλων κινημάτων και των αντιδημοκρατικών εκτροχιασμών: «Όταν συνηθίσωμεν να ζώμεν και να κινούμεθα μέσα εις την νομιμότητα, θα γίνωμεν το στερεότερον κράτος και η δικαιοτέρα κοινωνία. Αυτού του πράγματος έχομεν προ παντός άλλου ανάγκη…».

6- Για την προάσπιση της νομιμότητας δεν είναι αναγκαία μόνον μέτρα καταστολής έναντι παραβατικών και εγκληματικών πρακτικών του κάθε είδους εξτρεμισμού… Απαιτείται κυρίως η δίχως ιδεολογικές παρωπίδες, «καλβινιστική» προσήλωση του «κοινωνικού κέντρου», δηλαδή όλων ημών, στη νομιμότητα, διότι αυτή είναι το έρμα μας προκειμένου να προστατευθεί η κοινωνική συνοχή και η ειρήνη τούτη την ώρα της αδυσώπητης κρίσης… Σε κράτη δικαίου η νομιμότητα δεν θυσιάζεται όμως ως Ιφιγένεια σε βωμούς πολιτικών σκοπιμοτήτων ή επικοινωνιακών στοχεύσεων, δεν εργαλειοποιείται… Προς αυτή την κατεύθυνση είναι ο ρόλος μέσων μαζικής επικοινωνίας του κύρους και της ιστορικής ευθύνης της «Πελοποννήσου» καίριος και κρίσιμος, ειδικά σε τούτη την κλειστή στροφή της ιστορίας που βιώνουμε…

Με εκτίμηση

Δρ. Π. Κ. Αλεξόπουλος
Ψυχίατρος

Πελοπόννησος της Δευτέρας,  27 Ιανουαρίου 2014

Παρά κάποια σημεία διαφωνίας μου σχετικά με τη “προβολή” των αντιπαλοτήτων του εθνικού διχασμού στη ταραγμένη δεκαετία του 1940 , το άρθρο του διευθυντή συντάξεως της έγκριτης “Πελοποννήσου” στο σημερινό κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας σπάει ιστορικά αυγά… Σε πείσμα των ετοιμοπαράδοτων ιστορικών βεβαιοτήτων μας…

Το αφιερώνω στους εκλεκτούς φίλους Χρήστο Χασάπη και Τιμολέοντα Κοσμίδη μαζί με μια γουλιά cognac

Μια χαμάδα με cognac και συνείδηση ήσυχη…

αλλά και στο θεολογικά υψιπετή Γιώργο Βλαντή που τιμά διάφορα έντυπα με τα προϊόντα της  χρήσιμης και ριζοσπαστικής γραφίδος του…

Οι δυο λέξεις

Θ’ αρχίσω με τη λέξη έρωτας

και θα τελειώσω με τη λέξη χώμα.

Τις ενδιάμεσες

θαρρώ πως τις μαντεύετε.

——————————————————————————————

Έρωτας

Στην πρώτη επαφή που είχαμε,

μιλήσαμε όπως δυο ξένοι

για πράγματα αδιάφορα σχεδόν.

Με κάποια στη φωνή μας διαφορά,

ένα χρωμάτισμα.

Ώσπου στην τρίτη,

τα λόγια μας ακολούθησαν παύσεις-

Εκείνες οι γλυκές σιωπές

του έρωτα.

Πέθανε την Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008 ο διακεκριμένος ποιητής, Χρίστος Λάσκαρης σε ηλικία 77 ετών. Γεννημένος στο Χάβαρι Ηλείας, μεγάλωσε στην Πάτρα. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Τρίπολης, αλλά δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα του δασκάλου. Ως τη συνταξιοδότησή του εργάστηκε στον Ασφαλιστικό Οργανισμό Αστικών Λεωφορείων Πατρών. Παράλληλα, αφοσιώθηκε στα Γράμματα και ειδικότερα στην ποίηση. Ποιητής της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς ήταν μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων ενώ ποιήματά του περιέχονται σε πολλές ανθολογίες και πολλά έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες όπως τα Γερμανικά, τα Ισπανικά, τα Πολωνικά, τα Πορτογαλικά κ.ά.
Ορισμένα από τα βιβλία του είναι: «Απόγευμα προς βράδυ» (2007), «Δωμάτιο για έναν» (2001), «Ποιήματα» (1978), «Να εμποδίσεις τις σκιές» (1982), «Ο ευτυχισμένος καιρός επέρασε» (1979), «Να τελειώνουμε» (1986), «Σύντομο βιογραφικό» (1991), «Ποιήματα» (1995), «Τέλος προγράμματος» (1997) καθώς και η συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων του το 2004.
Το 2007 του απονεμήθηκε το βραβείο Καβάφη.
Ο Χρίστος Λάσκαρης, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους ποιητές, έδωσε έργο εξαιρετικό πέρα από τα φώτα της δημοσιότητας, έτσι όπως ταιριάζει στους αληθινούς ποιητές.

http://sigxroniekfrasi.blogspot.de/

“Χριστούγεννα. Τα πιο πικρά Χριστούγεννα της ζωής μου. Εχω εμπιστοσύνη στο μέλλον. Το παρόν είναι πολύ βαρύ. Ωστόσο, το χρέος μου είναι να το σηκώσω στους ώμους μου και να το κάνω να χωρέσει στην καρδιά μου. Και αυτήν ακόμα την πικρή ώρα της Ελλάδος την αγαπάω. Αυτή τη στιγμή η ώρα είναι εννιά και κτυπάνε οι χριστουγεννιάτικες καμπάνες. Βαράνε, όμως, και τα κανόνια. Ακούγονται και τα πολυβόλα”

Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Ημερολόγιο Κατοχής

“‘Ίσως τελικά το να είχα φύγει εγώ θα ήταν και πιο απλό και πιο αποτελεσματικό σε προσωπικό επίπεδο. Δεν είμαι δέσμιος. Από ένα σημείο και πέρα είχα (με αρκετό κόπο) αποκτήσει την οικονομική ανεξαρτησία για να ζήσω έξω. Οι άλλες προϋποθέσεις (π.χ. γλώσσες, εξοικείωση με τον τρόπο ζωής) υπήρχαν ήδη. Και ομολογώ ότι ήρθαν πραγματικά στιγμές που το σκέφθηκα. Πικραίνομαι όταν παραβάλλω την πορεία μου με αυτή δυτικοευρωπαίων φίλων και συμφοιτητών οι οποίοι δεν γνώρισαν την ανθρωποφαγική και μικρόψυχη συμπεριφορά που κυριαρχεί στη στενάχωρη πνευματική αγορά μας.

Όμως τελικά έμεινα και έδωσα εδώ τη  μάχη. Γιατί αυτό που με ενδιέφερε δεν ήταν να ζήσω εγώ σε ένα πιο σωστό περιβάλλον- αλλά να βελτιώσω το δικό μας… Αυτή η χώρα με έχει σακατέψει. Πώς λέμε σεισμόπληκτος, πλημμυρόπληκτος. Εγώ: Ελλαδόπληκτος. Η Ελλάδα- με την ομορφιά και τον παραλογισμό της- έχει περάσει από πάνω μου σαν τραίνο…

… Η εικόνα που έχω για την πατρίδα δεν είναι ιδέα, αλλά αίσθηση- μια θαλπωρή του οικείου. Δεν θεωρώ τη χώρα μου ούτε καλύτερη, ούτε σημαντικότερη από τις άλλες. Την αγαπώ επειδή είναι η γωνιά μου μέσα στην οικουμένη- όπως αγαπώ τη γειτονιά μου… Αγαπάω την Ελλάδα όπως αγαπάει κανείς το σπίτι του και τους δικούς του. Όμως αυτό δεν με κάνει να παραβλέπω τα στραβά της, ούτε να θεωρώ τους δικούς μου συγγενείς καλύτερους από τους άλλους ανθρώπους…

Πριν από την εξυγίανση της οικονομίας επαγγέλλομαι την εξυγίανση της νοοτροπίας. Τελικά είμαι ανθέλληνας ή μήπως αγαπώ την Ελλάδα; Αυτό ας το κρίνει το μέλλον… “

Νίκος Δήμου, Απολογία ενός ανθέλληνα

by Lawrence Loh, MD

As a traveller, many places in the world speak to you and comfort you, reminding you of the common fabric of humanity.

But for that city that’s been chosen as home, every return allows a refocusing, an understanding. Somehow, the spirit of that place speaks to one’s soul.

It is the peace that arises in returning to where one belongs…

“Η Ελλάδα είναι ένας απέραντος καλαμιώνας, όπου κάθε Έλληνας μπορεί να καβαλά το δικό του καλάμι…”.

Στρατής Στρατήγης

(Από το πόνημα “Η Κουλτούρα της Δεξιάς” του στοχαστή  Χρίστου Γούδη)

http://www.papasotiriou.gr/product/i-koiltoira-tis-deksias

Δρ. ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ (ΣΤΡΑΤΗΣ) Ε. ΣΤΡΑΤΗΓΗΣ, γεννηθείς το 1933 στην Αθήνα. Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω από το 1969. Σπουδές: Νομική Σχολή Πανεπιστημίου της Βασιλείας, Ελβετία (Διδάκτωρ Νομικής, 1956), Μεγάλη Βρεττανία (London School of Economics και πρακτική εξάσκηση σε ασφαλιστικές εταιρείες, ασφαλειομεσίτες και δικηγορικά γραφεία 1959-1962). Μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ναυτικού Δικαίου και της Ελληνικής Εταιρείας Ασφαλιστικών Επιστημών. Υπηρέτησε σε διάφορες Κυβερνητικές θέσεις: 1974-1975 Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, 1978-1980 Πρόεδρος του ΟΛΠ, 1980-1981 Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, προεδρεύων με την ιδιότητα του αυτή των επιτροπών της Υπηρεσίας Ιδιωτικών Επενδύσεων. Από το 1985 έως το 1989 Βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και αργότερα της υπό τον Κ. Στεφανόπουλο «Δημοκρατικής Ανανέωσης» (ΔΗΑΝΑ). Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών 1995-96. Από τον Ιανουάριο του 1998 μέχρι την παραίτησή του τον Ιούλιο του 1999, Πρόεδρος του Δ.Σ. της Οργανωτικής Επιτροπής για τους Ολυμπιακούς Αγώνες ΑΘΗΝΑ 2004. Εξειδίκευση στο Εταιρικό, Τραπεζικό, Ασφαλιστικό, Ναυτικό και Δίκαιο των Μεταφορών καθώς και σε θέματα ξένων επενδύσεων. Ξένες Γλώσσες: Αγγλικά, Γερμανικά, Γαλλικά.

Και οι έσχατοι θα γίνουν πρώτοι.
Σε ποιά παράταξη; Μπροστά σε ποιον εχθρό;
Ποιανής σημαίας σε τάξανε στρατιώτη
σένα, που είσ’ έσχατος και δίχως οπλισμό;

Παναγιώτης Κανελλόπουλος
Απλοί φθόγγοι, 5, 1-4. «Πυρσός» Α.Ε., 1938, 9.