“Οι εποχές έχουν αλλάξει. Μάταια θα αναζητούσε ο Υπερίων στα ποδοσφαιρικά γήπεδα έναν Πίνδαρο, που θα του απαιτούσε ο λαός ή έστω θα του επέτρεπε να ψάλει τα επινίκια. H κυριαρχία των ποιητών δεν εκδηλώνεται πια στη δημόσια αγορά και στα στάδια. Οι ποιητές, στις μέρες μας, είναι βασιλιάδες σ’ ένα βασίλειο χωρίς λαό. Είναι άρχοντες της μοναξιάς, και αν τύχει, για μια στιγμή, να κυριαρχήσουν σ’ ευρύτερους κύκλους, το φαινόμενο είναι απατηλό. Αυτοί οι ευρύτεροι κύκλοι χρησιμοποιούν παροδικά τον ποιητή, χωρίς να τον έχουν καν διαβάσει, ως όργανο ή σύμβολο αλλότριων πραγμάτων…”
Παναγιώτης Κανελλόπουλος