Tου Κωνσταντίνου Μάγνη, διευθυντή συντάξεως της “Πελοποννήσου”
pelop.gr
Σμύρνη, 1900.
Ο πατέρας επιστρέφει στο σπίτι πρόωρα, περιχαρής και ενθουσιώδης. Εχει κανονίσει με τον φωτογράφο να τραβήξει μια “πλάκα” την οικογένεια και πρέπει το πράγμα να οργανωθεί. Η μητέρα αναποδιάζει. Μια ζωή κουταμάρες, ο σύζυγος. Πώς κανονίζεις χωρίς συνεννόηση; Εχω ένα σωρό δουλειές. Τα παιδιά δεν τα έχω καν μπανιάρει. Κι εγώ είμαι άφτιαχτη, δεν έχω μυαλό και διάθεση για φωτογραφίες.
Ο πατέρας επιμένει. Το ραντεβού είναι κανονισμένο. Ο “πλακατζής” δεν έρχεται όποτε ναναι. Τον κλείσαμε, πάει και τελείωσε, ετοιμαστείτε.
Η φωτογραφία, με τα πολλά θα βγει. Σήμερα, έτος 2014, βρίσκεται αναρτημένη σε έναν τοίχο μιας οικογένειας μικρασιατών. Εικονίζει έναν περιχαρή και ενθουσιώδη μουστακαλή κύριο, τέσσερα αγόρια που έχουν κάνει μια μεγάλη προσπάθεια να μείνουν σοβαρά και να μην αλληλοκαρπαζώνονται, και μια μουτρωμένη κυρία, που φοράει τα καλά της και είναι έτοιμη, μετά την αποχώρηση του “πλακατζή”, να βουτήξει τον σύζυγό της από τον αυχένα.
Η φωτογραφία απεικονίζει μια εποχή όπου η προσωπική έκθεση και η διαχείριση της ατομικής εικόνας, όπως και της εικόνας των άλλων, ήταν μια πολύ ιδιαίτερη υπόθεση. Ο κόσμο αντιλαμβανόταν ότι αυτή η νέα τεχνολογία ήταν ένα βαρύ δεδομένο, και ήταν πράγματι και από την πρακτική πλευρά, διότι ο φωτογράφος ήθελε πολύ μεγάλο κουμάντο για να κάνει τη δουλειά του. Να φέρει το μηχάνημα, να βρει το σημείο, να οργανωθεί στο φωτιστικό ζήτημα, να πετύχει την κατάλληλη πόζα, να τραβήξει τη μία και μόνη φωτογραφία που επέτρεπε το κόστος του υλικού και της εμφάνισης.
Πάτρα, 2014. Φωτογραφίζουμε ό,τι πετάει και ό, τι κολυμπάει, με κοινό παρανομαστή τον εαυτό μας. Πού ήμουν, με ποιούς ήμουν, τι έκανα, τι κάναμε. Μια παράδοξη ανάγκη να απολογείσαι συνεχώς έναντι μιας ετερόκλητης κοινότητας ψευδοφίλων και νομιμοποιημένων κουτσομπόληδων. Κάθε στιγμή κι ένα κλικ κι αμέσως μετά μια ανάρτηση, η οποία σε αδειάζει από εαυτό, για να ποτίσεις με τις ρυτίδες σου το λιβάδι της αδιακρισίας των άλλων.
Ολα αυτά, με αφορμή τα καρναβαλικά ιβέντς που τροφοδοτούν άνευ εγκρίσεως και περισυλλογής τα φέισμπουκ και τους ιστοτόπους.
Δεν έχεις δικαίωμα να αρνείσαι.