Κύριε Διευθυντά,
σας γράφω σχετικά με τις παρατηρήσεις σας με τον τίτλο «Αξιοποίηση ΙΙ» στην τελευταία σελίδα του φύλλου της 24ης Ιανουαρίου της έγκριτης «Πελοποννήσου» που αφορούσαν την ποινική αντιμετώπιση της κατάληψης του Μαραγκοπουλείου. Σημειώνετε πως η ανακίνηση του θέματος βλάπτει τη ζωή της πόλης αφού προκαλεί άσκοπες εντάσεις και «ηλεκτρισμό», τη στιγμή που ο «αληθινά» επικίνδυνος Χριστόδουλος Ξηρός είναι άφαντος και απειλεί με πράξεις βίας «θεούς και δαίμονες»… Παρότι δεν διαφωνώ με τη κεντρική θέση που διατυπώνετε, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις παρακάτω σύντομες σκέψεις:
1-Υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά για την αντιμετώπιση της παραβατικότητας; Οι καταληψίες του Παραρτήματος και του Μαραγκοπουλείου δεν παρανομούσαν; Δεν οικειοποιούνταν ξένες περιουσίες; Δεν έκλεβαν συστηματικά ρεύμα και νερό;
2- Δεν αξιοποιούσαν το Μαραγκοπούλειο ως “πυριτιδαποθήκη” με όλα τα αναγκαία “υλικά” (λοστάρια, μπουκάλια μπύρας -διάβαζε εν αναμονή μολότοφ- τοποθετημένα σε καφάσια) τα οποία τα μέλη της «λέσχης» μπορούσαν να μεταφέρουν άμεσα όπου το χρέος τα καλούσε; Δεν υπερβάλλω… Πιστέψτε με! Εκείνες τις δύσκολες βραδιές των επεισοδίων η πραγματική φύση και οι αληθινοί σκοποί της «λέσχης» βγήκαν στο φως… Αναφέρομαι στα βράδια των επεισοδίων με τους Χρυσαυγήτες στα Ψηλαλώνια που έριξαν και τα τελευταία προσωπεία της αθώας “λέσχης”…
3-Δεν ήταν/είναι αυτές οι συμπεριφορές εξτρεμιστικές και αντικοινωνικές;
4- Αυτά τα δύο μέτρα και δύο σταθμά νομίζω πως συμβάλλουν στη διαιώνιση του ομιχλώδους τοπίου όσον αφορά τη νομιμότητα στην πατρίδα μας, όπου συνεχίζει να είναι αναγκαία η εντολή του πολιτικού ταγού για να εφαρμοστεί ο νόμος από τη δικαιοσύνη και τα εκτελεστικά όργανα της πολιτείας, για να θυμηθούμε και λιγάκι την ιστορία με τη δίωξη της Χρυσής Αυγής…
5- Σημείωνε ο Παναγής Τσαλδάρης στα μεσοπολεμικά χρόνια των αλλεπάλληλων κινημάτων και των αντιδημοκρατικών εκτροχιασμών: «Όταν συνηθίσωμεν να ζώμεν και να κινούμεθα μέσα εις την νομιμότητα, θα γίνωμεν το στερεότερον κράτος και η δικαιοτέρα κοινωνία. Αυτού του πράγματος έχομεν προ παντός άλλου ανάγκη…».
6- Για την προάσπιση της νομιμότητας δεν είναι αναγκαία μόνον μέτρα καταστολής έναντι παραβατικών και εγκληματικών πρακτικών του κάθε είδους εξτρεμισμού… Απαιτείται κυρίως η δίχως ιδεολογικές παρωπίδες, «καλβινιστική» προσήλωση του «κοινωνικού κέντρου», δηλαδή όλων ημών, στη νομιμότητα, διότι αυτή είναι το έρμα μας προκειμένου να προστατευθεί η κοινωνική συνοχή και η ειρήνη τούτη την ώρα της αδυσώπητης κρίσης… Σε κράτη δικαίου η νομιμότητα δεν θυσιάζεται όμως ως Ιφιγένεια σε βωμούς πολιτικών σκοπιμοτήτων ή επικοινωνιακών στοχεύσεων, δεν εργαλειοποιείται… Προς αυτή την κατεύθυνση είναι ο ρόλος μέσων μαζικής επικοινωνίας του κύρους και της ιστορικής ευθύνης της «Πελοποννήσου» καίριος και κρίσιμος, ειδικά σε τούτη την κλειστή στροφή της ιστορίας που βιώνουμε…
Με εκτίμηση
Δρ. Π. Κ. Αλεξόπουλος
Ψυχίατρος
Πελοπόννησος της Δευτέρας, 
27 Ιανουαρίου 2014