“Χριστούγεννα. Τα πιο πικρά Χριστούγεννα της ζωής μου. Εχω εμπιστοσύνη στο μέλλον. Το παρόν είναι πολύ βαρύ. Ωστόσο, το χρέος μου είναι να το σηκώσω στους ώμους μου και να το κάνω να χωρέσει στην καρδιά μου. Και αυτήν ακόμα την πικρή ώρα της Ελλάδος την αγαπάω. Αυτή τη στιγμή η ώρα είναι εννιά και κτυπάνε οι χριστουγεννιάτικες καμπάνες. Βαράνε, όμως, και τα κανόνια. Ακούγονται και τα πολυβόλα”
Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Ημερολόγιο Κατοχής
“‘Ίσως τελικά το να είχα φύγει εγώ θα ήταν και πιο απλό και πιο αποτελεσματικό σε προσωπικό επίπεδο. Δεν είμαι δέσμιος. Από ένα σημείο και πέρα είχα (με αρκετό κόπο) αποκτήσει την οικονομική ανεξαρτησία για να ζήσω έξω. Οι άλλες προϋποθέσεις (π.χ. γλώσσες, εξοικείωση με τον τρόπο ζωής) υπήρχαν ήδη. Και ομολογώ ότι ήρθαν πραγματικά στιγμές που το σκέφθηκα. Πικραίνομαι όταν παραβάλλω την πορεία μου με αυτή δυτικοευρωπαίων φίλων και συμφοιτητών οι οποίοι δεν γνώρισαν την ανθρωποφαγική και μικρόψυχη συμπεριφορά που κυριαρχεί στη στενάχωρη πνευματική αγορά μας.
Όμως τελικά έμεινα και έδωσα εδώ τη μάχη. Γιατί αυτό που με ενδιέφερε δεν ήταν να ζήσω εγώ σε ένα πιο σωστό περιβάλλον- αλλά να βελτιώσω το δικό μας… Αυτή η χώρα με έχει σακατέψει. Πώς λέμε σεισμόπληκτος, πλημμυρόπληκτος. Εγώ: Ελλαδόπληκτος. Η Ελλάδα- με την ομορφιά και τον παραλογισμό της- έχει περάσει από πάνω μου σαν τραίνο…
… Η εικόνα που έχω για την πατρίδα δεν είναι ιδέα, αλλά αίσθηση- μια θαλπωρή του οικείου. Δεν θεωρώ τη χώρα μου ούτε καλύτερη, ούτε σημαντικότερη από τις άλλες. Την αγαπώ επειδή είναι η γωνιά μου μέσα στην οικουμένη- όπως αγαπώ τη γειτονιά μου… Αγαπάω την Ελλάδα όπως αγαπάει κανείς το σπίτι του και τους δικούς του. Όμως αυτό δεν με κάνει να παραβλέπω τα στραβά της, ούτε να θεωρώ τους δικούς μου συγγενείς καλύτερους από τους άλλους ανθρώπους…
Πριν από την εξυγίανση της οικονομίας επαγγέλλομαι την εξυγίανση της νοοτροπίας. Τελικά είμαι ανθέλληνας ή μήπως αγαπώ την Ελλάδα; Αυτό ας το κρίνει το μέλλον… “
Νίκος Δήμου, Απολογία ενός ανθέλληνα