Εχθές το βράδυ ψάχνοντας για ώρες απεγνωσμένα σε ένα ξεχασμένο και εγκαταλελειμμένο ηλεκτρονικό γραμματοκιβώτιο για μια απόδειξη αγοράς απρόσμενα «έπεσα πάνω» στο μήνυμα του αγαπημένου θείου που είχε ημερομηνία αποστολής 2 Ιουλίου 2012… Από εκείνη τη Δευτέρα του θέρους του ‘12 έτρεξε σίγουρα πολύ νερό στο αυλάκι…τόσο πολύ που ξεχείλισε κιόλας, κι ας έμεινε το μήνυμα αναλλοίωτο, παρατημένο στην άγνοια της ύπαρξης του… Με πόνους σάρωσε ο καιρός στο περασμά του βεβαιότητες και παρουσίες ανάμεσα μας…αφήνοντας πίσω πληγές βαθιές, θλίψη ανείπωτη και ερωτηματικά…
ΠΑ
Παναγιώτη,
Ο σοφός ποιητής της Ανατολής, ακολουθώντας την κοινή προαιώνια λογική, γράφει για το σημερινό πρόβλημα της Ελλάδας και όχι μόνο:
“Το έθνος να λυπάστε αν δεν φορεί ένδυμα που δεν ύφανε.
Ψωμί αν τρώει , αλλά όχι από τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει , αλλά όχι από το πατητήρι του.
Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει την φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους”
Χαλίλ Γκιμπράν ” Ο Κήπος του Προφήτη”
ΑΑ