Οταν ήμουν παιδί ο καθηγητής των θρησκευτικών μας μιλούσε για την αχαριστία και την κακία των Εβραίων. Τους Εβραίους δεν τους έβλεπα. Έβλεπα μόνο έναν άνθρωπο μεταξύ γραφικού και φαιδρού και συνέχιζα να παίζω ναυμαχία. Όχι πως δεν είχα επαφή με το κακό, είχα. Μόνο που το κακό, ο δαίμονας, ήταν για μένα απόλυτα υπαρκτός. Φορούσε φανέλα με κόκκινες και άσπρες ρίγες και ερχόταν από τόπο παρακατιανό, από το λιμάνι. Ολυμπιακός το όνομα του, γαύρος κατά κόσμον. Ήταν κακός γιατί σπάνια καταφέρναμε να τον νικήσουμε. Είχε και βλάσφημους οπαδούς. Δυο φορές τον χρόνο, μια στην Αλεξάνδρας, μια στο Καραΐσκάκη τον έβλεπα κατάματα. Ήταν ο δαίμων της εμπειρίας μου. Όταν έγινα 16 είπα να μιμηθώ τους μεγάλους. Πήγα λοιπόν και γράφτηκα στο σύνδεσμο φίλων Παναθηναϊκού Ομονοίας, πλέον ορθόδοξοι της “Θύρας 13” τότε. Εν σώματι λοιπόν πηγαίναμε στα παιχνίδια. Μια φορά παίζαμε με την ΑΕΚ. Είναι η πρώτη φορά που έπιασα τον εαυτό μου να βρίζει μαζί με τους αδελφούς του συνδέσμου τον γαύρο. Με την ΑΕΚ παίζαμε, τον γαύρο έβριζα, τον γαύρο που δεν έβλεπα! Το φαινόμενο συνεχίστηκε. Κάθε φορά αισθανόμουν όλο και καλύτερα, όλο και πιο ασφαλής. Ασφαλής στην βεβαιότητα ότι η Παναθηναικάρα είναι βασικά αήττητη και όταν χάνει χάνει από μηχανορραφία του γαύρου που λαδώνει διαιτητές και εξαγοράζει παίκτες.
Τα χρόνια πέρασαν. Τα πιο πολλά τα έζησα μακριά. Μακριά από τη γειτονιά μου, από τον θεό και από τον δαίμονα της. Κάθε φορά που γυρίζω μου λέει γνωστός μου αρχαιολάτρης για πολλοστή φορά ότι οι Εβραίοι κατέστρεψαν τον κλασσικό ελληνισμό με τον χριστιανισμό που είναι δική τους θρησκεία. Μου λέει φίλος χριστιανός ότι δεν πάει πια στην εκκλησία γιατί δεν αντέχει τις αναφορές στην Παλαιά Διαθήκη που την έγραψαν οι Εβραίοι. Άλλος φανατικός ορθόδοξος μου λέει πως αυτοί υποκίνησαν την επανάσταση στην Ρωσία για να συντρίψουν την Ορθοδοξία. Μια συγγενής μου θεωρεί το Ολοκαύτωμα εβραϊκή σκευωρία. Οι πιο ρεαλιστές μου λένε ότι αυτοί μας δάνεισαν για να μας κάνουν υπόδουλους στις τράπεζες τους.
Ο δαίμων της γειτονιάς δεν φτάνει πια. Ο Εβραίος είναι εκείνος που φταίει για όλα ώστε εμείς να μη φταίμε για τίποτα. Έτσι μπορούμε να συνεχίζουμε χωρίς τύψεις και, χωρίς πίεση για αποφάσεις, να απολαμβάνουμε την ευδαιμονία μας. Δαίμων ο Εβραίος, δαίμων ευ-δαίμων.