Στον Ηλία
Αναπολώ την αισιοδοξία και τη σιγουριά του παρελθόντος: Εδραιωμένο πολιτικό σύστημα, σταθερές θέσεις εργασίας, μισθοί αυξανόμενοι, οικονομική ανάπτυξη (με δανεικά)… Νοσταλγώ τα μανιχαϊστικά ερωτήματα του τότε: Να πάνε οι S300 στην Κύπρο ή όχι, αθώοι ή ένοχοι ο Ανδρέας και ο Κοσκωτάς, υπάρχει σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου ή όχι, έχουν ηθικό δικαίωμα οι Αμερικανοί να εισβάλουν στο Ιράκ ή όχι, αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες ή όχι…
Αυτά τα ερωτήματα μάς ταλάνιζαν τότε που θεωρούσαμε πως κατανοούμε τον γύρω μας κόσμο…
Σήμερα το σκηνικό αλλάζει με καλειδοσκοπικούς ρυθμούς. Βεβαιότητες πλέον δεν υπαρχουν. Οι σημαίες υποστέλλονται εν μια νυχτί (διάβαζε Αχαϊκή Τράπεζα). Κάλπικα παιχνίδια με θύματα αδέλφια του μόχθου και της προκοπής. Θυσίες στο βωμό των σκοπιμοτήτων της Αυλίδος, για να φυσήξει ο ούριος άνεμος για την Τροία της προόδου και της ανάπτυξης… Έως την άλωση της μεσολαβούν όμως δέκα χρόνια…και η άλωση της συνδέεται με καταστροφές ναών και ύβρεις. Το ταξίδι της επιστροφής στοιχειώνεται έτσι από οδυνηρές περιπλανήσεις… Κινούμενη άμμος το παρόν… Αδυναμία αντίληψης και κατανόησης των μεταλλαγών και των ριζικών ανατροπών… Το μέλλον στη κόψη του επισφαλούς…
Πασχίζω απεγνωσμένα (και στροθοκαμηλικά;) να βρω καβούκι να κρυφτώ… Οχυρώνομαι στις εμμονές μου: Μόνες ελπίδες η παιδεία, η πίστη στο πεπρωμένο του τόπου και στην αλήθεια του Λόγου, ο έρωτας αλλά και η φωτιά της προκοπής που σιγοκαίει ακόμα μέσα μας… «ο λαός των λειψάνων ζει και βασιλεύει//χιλιόψυχος. Το πνεύμα και στο χώμα λάμπει.// Το νιώθω. Με σκοτάδια μέσα μου παλεύει» (Kωστής Παλαμάς). Πώς γίνεται να γυρίσουμε την ρευστότητα των καιρών με το μέρος μας; Πως γίνεται να πάψουμε να ‛μαστε όμηροι και έρμαια της εποχής μας;
www.newsplus.gr 27 Μαρτίου 2012