“…Γιά ὅσους μελέτησαν καί ἐξακολουθοῦν νά μελετοῦν τόν ἑλληνικό χαρακτῆρα διά μέσου τῆς ἱστορίας τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, δέν πείθονται ὅτι ὁ ἀσυγκράτητος καί ἀτέρμονος ἐτοῦτος καταναλωτισμός τῶν τελευταίων δεκαετιῶν συμπίπτει ἤ συμβιβάζεται μέ τήν φιλελεύθερη, ἀπό κάθε ἄποψη καί πλευρά, διαχρονικότητα τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος. Διότι, ἀκριβῶς, ὅ,τι ἦταν αὐθεντικά ἑλληνικό, ἄν δέν ἦταν, κατέληγε ὡστόσο πάντοτε στό νά γίνει πνεῦμα. Τό πνεῦμα συνιστοῦσε – κι ἐξακολουθεῖ, φρονῶ, νά συνιστᾶ – τό ἱερό μυστικό ἀντοχῆς τῆς Ἑλλάδας μέσα στίς ἐμπλοκές τῆς Ἱστορίας τοῦ κόσμου. Καί αὐτή ἡ σεπτή ἀντοχή πού ἕλκει καί μαζί ἑλκύει τόν Ἄνθρωπο πρός τά ὑψηλά, αὐτή συνιστοῦσε – καί θά συνιστᾶ, φρονῶ, πάντοτε – τό μυστικό καί τό μυστήριο τῆς ἑλληνικῆς διάρκειας…”
Κώστας Τσιρόπουλος
«Ἡ Μετάβαση τοῦ Καταναλωτικοῦ Ἀνθρώπου» (Ἔκδοση «Ἀναλόγιο λβ´» τῆς Εὐθύνης, Ἀθῆναι 2010)