Η αποστασία της νομενκλατούρας και το ένστικτο των ανωνύμων
Του Δρ. Π. K. Αλεξόπουλου, Ιατρού της Ψυχιατρικής Kλινικής του Τεχνικού Πανεπιστημίου του Μονάχου
Η μαζική συμμετοχή των ανωνύμων της Κεντροδεξιάς στις εκλογές για την ανάδειξη του νέου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας τάραξε τα λιμνάζοντα νερά του συνόλου του οικοδομήματος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σημείωνε η Ελένη Βλάχου στην κρίσιμη καμπή των αρχών της δεκαετίας του ’80: «Αξίζει να σταθεί κανείς λίγο σε αυτό το πραγματικά παράξενο φαινόμενο, αυτή την ελληνική Δεξιά, η οποία αποτελείται από ένα σύνολο που συνδέεται μεταξύ του περισσότερο από ένστικτο, παρά από (επίσημη) ιδεολογία, ή ακόμη πίστη σε πρόσωπα, σε ηγέτες, σε αρχηγούς…Δεν έχασε ποτέ το δρόμο της, χωρίς ποτέ να κοιτάξει τι όνομα φορούσε…». Το δυναμικό και παλλαϊκό παρόν των ενεργών πολιτών της Κεντροδεξιάς στις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας μόνο με όρους ενστικτώδους αντίδρασης δύναται να ερμηνευθεί.
Βάσει της ψυχρής λογικής αναμενόταν μικρή κινητοποίηση του κόσμου της Κεντροδεξιάς παράταξης. Την προεξοφλούσε χαιρέκακα η εγχώρια αριστερόστροφη δημοσιογραφία και διανόηση. Την έτρεμαν οι τιτουλάριοι της Ρηγίλλης. Το κόμμα προερχόταν από μια πολιτικά λαφυραγωγημένη κυβερνητική θητεία, κατά την διάρκεια της οποίας πορεύθηκε κυρίως επικοινωνιακά και ελάχιστα πολιτικά- ιδεολογικά. Δεν αντιστάθηκε στην ιδεολογική μονοκρατορία των αριστερών ιδεών. Ταλανίστηκε από τυχοδιωκτικές, προσωπικές στρατηγικές πλουτισμού, για να παραδοθεί τελικά αμαχητί στην ακινησία, να συμβιβαστεί με την παρακμή και να βυθισθεί στα σκάνδαλα και στη διαφθορά. Στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου γνώρισε την βαρύτερη εκλογική ήττα της ιστορίας του. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της περιόδου που μεσολάβησε από τις εθνικές έως τις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου κυριάρχησαν στους κόλπους της κομματικής νομενκλατούρας συμπεριφορές ανατολίτικου παζαριού, εκβιασμοί, ανίερες συμμαχίες και εξόφθαλμες απόπειρες ποδηγέτησης των επιλογών της βάσης της παράταξης που ανέδυαν δυσοσμία και προκαλούσαν αποστροφή… Παρά το δυσμενές περιβάλλον οι Κασσάνδρες τελικά διαψεύστηκαν…
Η απόφαση προσφυγής στη βάση του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας έδρασε καταλυτικά. 780.000 περίπου ενεργοί πολίτες του χώρου της Κεντροδεξιάς προσήλθαν με ατσαλένια υπομονή και αστείρευτο ψυχικό σθένος στην εσωκομματική εκλογική διαδικασία. Το εγχείρημα –της προσφυγής στον κόσμο της παράταξης- ολοκληρώθηκε και δικαιώθηκε στο κοινωνικό επίπεδο με την απελευθέρωση δυνάμεων και δυναμικών (Παύλος Μπακογιάννης). Παρά την δυσμενή περιρρέουσα ατμόσφαιρα και την απογοήτευση ο κόσμος της Κεντροδεξιάς δεν ένιωθε –όπως απεδείχθη- ηττημένος. Στηριζόμενος στο ένστικτο του ήταν και είναι βέβαιος πως η εκλογική συντριβή τούτου του φθινοπώρου δεν συνιστούσε ήττα των κεντροδεξιών ιδεών του φιλελευθερισμού, των αξιών της πατρίδας ή της πίστης στο υπερβατικό, αλλά κραυγαλέα αποδοκιμασία της επικοινωνιακής αντίληψης της πολιτικής και της προσέγγισης της πολιτικής δράσης με όρους πλουτισμού και προσωπικών στρατηγικών. Με την ενεργή συμμετοχή τους οι ανώνυμοι της Κεντροδεξιάς διακήρυξαν την καταδίκη της αποστασίας των ηγετικών κύκλων του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και διατράνωσαν με τον πιο εύγλωττο τρόπο την απόρριψη της αντίληψης του Κεντροδεξιού χώρου ως ψηφοθηρικού μηχανισμού, πολιορκητικού κριού της εξουσίας, αναπαραγωγού των αδιεξόδων, δηλαδή εν τέλει ως αντί- ΠαΣοΚ. Απαίτησαν την απενεχοποίηση της παράταξης και τον ιδεολογικό επαναπροσδιορισμό του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, που ταλανίζεται τις τελευταίες δεκαετίες από πρωτόγνωρη ιδεολογική οκνηρία, λόγω της χαμηλής ιδεολογικής αυτοεκτίμησης των κορυφαίων ταγών του.
Η πρόκληση για το νέο ηγέτη της Νέας Δημοκρατίας είναι η επικαιροποίηση του ιδεολογικού στίγματος του κόμματος. Στο σημερινό περιβάλλον της ακινησίας και της παρακμής, απότοκα της μακροχρόνιας ιδεολογικής και πολιτικής επικυριαρχίας της Αριστεράς, μια δυναμική Νέα Δημοκρατία με σαφή ιδεολογική ταυτότητα που θα κινητοποιήσει ένα μεγάλο τμήμα της διευρυνθείσας κομματικής βάσης της δύναται σε συνδυασμό με τον αιχμηρό και συχνά προκλητικό λόγο του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού να θέσει σε εφαρμογή ένα μακρόπνοο σχέδιο ανατροπής της υφιστάμενης ιδεολογικής κυριαρχίας της αριστερής σκέψης. Με αυτό τον τρόπο θα επιτευχθούν σε δεύτερο χρόνο εκλογικές επιτυχίες και θα καταστεί εφικτή η εφαρμογή κεντροδεξιών πολιτικών στα πλαίσια μιας μελλοντικής κυβερνητικής θητείας, με γνώμονα την πρόοδο και την προκοπή της πατρίδας.
Η πρωτοφανής μαζική συμμετοχή των ενεργών πολιτών του χώρου της Κεντροδεξιάς στην ανάδειξη του νέου προέδρου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως ήταν μια απρόσμενη ενστικτώδης αντίδραση υπέρβασης των αδιεξόδων που δημιούργησαν οι ηγετικές ομάδες των τελευταίων χρόνων, και η επιβεβαίωση της αναγκαιότητας αποκατάστασης της ευθείας σχέσης ανάμεσα στην πολιτική βούληση της βάσης και στις πολιτικές επιλογές του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. «Όταν δεν δίνουν οι πολιτικοί ηγέτες μαθήματα στους Λαούς, δίνουν οι Λαοί μαθήματα στους ηγέτες» (Παναγιώτης Κανελλόπουλος).
‘Πρωϊνή Γνώμη’, 13 Δεκεμβρίου 2009