Η εφημερίδα “Πελοπόννησος” φιλοξένησε την 4η Νοεμβρίου άρθρο-παρέμβαση του υποψηφίου για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Σαμαρά. Στη παρέμβαση του αυτή αποπειράται να νοηματοδοτήσει το ιδεολογικό του στίγμα, τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, που συνιστά την ενδεδειγμένη κατά τον υποψήφιο αρχηγό ιδεολογική ταυτότητα για τη Νέα Δημοκρατία και την κεντροδεξιά. Λίγο πριν κλείσει την ενδιαφέρουσα παρέμβαση του αναφέρεται σε κορυφαίους εκπροσώπους της φιλελεύθερης δράσης, τόσο της ημεδαπής όσο και της αλλοδαπής. Στους Έλληνες συμπεριλαμβάνει τους Χ. Τρικούπη, Ε. Βενιζέλο και Κ. Καραμανλή… Η αναφορά αυτή ξενίζει τον υποψιασμένο και ιδεολογικά ανήσυχο αναγνώστη… Συνδέονται οι Χ. Τρικούπης και Ε. Βενιζέλος με την ιστορική πορεία της κεντροδεξιάς εν Ελλάδι; Παρά τα λεγόμενα του μήπως αντιλαμβάνεται ο κ. Σαμαράς το χώρο της κεντροδεξιάς ως ιστορικά και ιδεολογικά ασπόνδυλο ή γενετικά τροποποιημένο οργανισμό; Θεωρεί ότι η βάση της παράταξης είναι ιστορικά αναλφάβητη, δίχως ιστορική μνήμη και συνείδηση συνέχειας; Ή διακατέχεται και ο ίδιος από τα ενοχικά συναισθήματα που ταλανίζουν σχεδόν το σύνολο των ηγετικών ομάδων του κεντροδεξιού χώρου τις τελευταίες δεκαετίες και τα οποία είναι απότοκα της παντοκρατορίας, ιδεολογικής και πολιτικής, της αριστερής σκέψης και κουλτούρας; Μήπως προσπαθεί με προκρούστειες λογικές και ιδεολογική γενετική μηχανική να απαλλαγεί από τον δήθεν εφιάλτη της ιστορικής συνέχειας της κεντροδεξιάς παράταξης; Στρατηγικές «ξεχειλώματος» και μεταλλάξεων της ιδεολογικής ταυτότητας και της ιστορικής πορείας της παράταξης δύνανται όπως η πρόσφατη ιστορία πιστοποιεί και διδάσκει να συμβάλλουν σε εκλογικές νίκες. Δυστυχώς όμως συνιστούν τροχοπέδη για την αποτελεσματική κυβερνητική δράση, διότι δεν δημιουργούν στο στελεχιακό δυναμικό του κόμματος αίσθημα αποστολής, συνείδηση συνέχειας, ούτε προσφέρουν το απαραίτητο ιδεολογικό αλφαβητάρι, έρμα ή πυξίδα δράσης. Σε πείσμα των κορυφαίων ταγών της Νέας Δημοκρατίας που αρέσκονται σε άνευρες, άχρωμες και εν πολλοίς ανιστόρητες ιδεολογικές προσεγγίσεις, προκειμένου να αντιμετωπίζουν την ασθενή ιδεολογική αυτοεκτίμηση τους, η ιστορική διαδρομή της κεντροδεξιάς και η ιδεολογική πορεία της θα συνεχίσουν να ορίζονται από τη δημοκρατική ευαισθησία του Δ. Γούναρη, τον πατριωτισμό του Ι. Δραγούμη, τη στρατηγική σκέψη του Ι. Μεταξά, το πάθος για την ενότητα και την ανεξάντλητη μαχητικότητα του Π. Κανελλόπουλου, την αταλάντευτη αποφασιστικότητα του Κ. Καραμανλή και το όραμα της υπέρβασης των διαχωριστικών γραμμών του Π. Μπακογιάννη… Ας είναι…
“Πελοπόννησος”, 18 Νοεμβρίου 2009